O ano 2007

  2007 foi o ano do iPhone, do horrible Windows Vista e do Burj Khalifa como novo edificio máis alto do mundo, e tamén foi o ano en que a crise das hipotecas subprime en USA comezou a estenderse internacionalmente.

  Os partidos de esquerda dominaban América do Sur: Lula da Siva iniciaba o seu 2º mandato, a peronista Cristina Fernández convertíase na 2ª muller presidente en Arxentina e en Venezuela continuaba Hugo Chávez, a quen Juan Carlos lle espetou o famoso "¿Por qué no te callas?" na XVII Cumbre Iberoamericana. En cambio en Europa dimitía o laborista Tony Blair no RU e o dereitista Nicolás Sarkozy gañaba contundentemente as eleccións en Francia, aínda que a nova máis comentada era a desaparición da nena Madeleine McCann do seu hotel do Algarve. O ano rematou co asasinato nun atentado suicida da ex-presidente Benazir Bhutto en Rawalpindi, a capital de Pakistán.

 

  Nunha España pre-crise, pero onde a bolsa xa emitía sinais de fatiga e os construtores advertían do final da burbulla, chegouse aos 45 millóns de habitantes. Ese ano falouse da folga de fame do etarra de Juana e de temas menos serios como a separación de Amaia Montero do seu grupo La Oreja de Van Gogh ou do secuestro da revista El Jueves. As eleccións municipais e autonomicas de maio non resolveron nada porque o PP gañou en votos e o PSOE ampliou o poder territorial. Tamén acabou mal o ano porque en Bayona ETA volveu aos atentados, matando a un policía.

  Galicia sufriu unha enorme seca e tivo un novo susto co barco Ostedijk. Non houbo acordo político nin novo estatuto e o PP perdeu as cidades nas eleccións de maio.

 

  En Ordes 2007 foi o ano máis entretido da súa historia recente. O pobo foi ávido espectador da traxicomedia política que se desenvolveu diante dos seus ollos. A tácita tregua do ano 2006 rachou en anacos e cada un dos actores realizou espectaculares movementos nunha partida que non tiña nada que envexar ás dos grandes mestres do xadrez.

  Se Manuel Regos xa tiña perfilada a súa nova agrupación UxO, agora foi Manuel Astray o que moveu a silla no PSOE, abandonando o partido en xaneiro por mor dos seus desacordos coa deputada Esther Couto. A continuación volveu a poñer sobre a mesa o debate sobre os soldos do equipo de goberno e denunciou no Xulgado a Martino por non deixarlle presentar unha moción no pleno, mentres de paso se unía ao médico Juan Simón Torre Expósito como número dous da formación Nova Alternativa. Roberto González, acompañado por Susana García e o futuro alcalde Martís, integrábase en TeGa, un caixón de xastre autonómico onde cabía case calquera descontento, e aínda nos faltaba o incombustible Victorino Cores que se uniu ao Partido Galeguista.

  Por tanto en febreiro os ordenses souberon que as eleccións de maio serían as de maior número de contendentes na historia. "Siete enanos para Blancanieves" foi o divertido titular dun artigo de La Voz de Galicia falando sobre o tema. Teodosio Martino mantivo o seu soldo grazas ao seu voto de calidade como alcalde e logrou en marzo o apoio de Manuel Blanco Mosquera, un dos concelleiros que deixaran o PP. O BNG, pola súa banda, volveu botar man do seu maior activo, un Ramiro Recouso que deixou o seu retiro para ser o número tres da lista nacionalista. Un último pleno en abril rematou con enorme tensión entre Martino e Astray.

 

ELECCIÓNS MUNICIPAIS de MAIO de 2007
Censo: 12.177 Votos emitidos: 8.718 Abstencións: 3.459 % abstención: 28,4 Votos en branco: 104 Votos nulos: 74 Concelleiros: 17	Partido	Edís	Votos	%
	UxO	4	2.039	23,88
	PP	4	1.693	19,82
	PSOE	3	1.639	19,19
	BNG	3	1.535	17,97
	NA	2	909	10,64
	TeGa	1	530	6,21
	PG	0	195	2,28

 

  As eleccións despexaron dúbidas: o pobo quería un cambio no statu-quo e o actor do cambio sería Manuel Regos con UxO.

  A continuación viñeron as negociacións a varias bandas, prolongando a expectación. Remataron en xuño cando Regos foi nomeado alcalde co apoio do PSOE e de TeGa. En xullo outro xiro de guion máis: Astray (ao revés que Juan Simón) entrou no goberno, que curiosamente cobraba ao ano 150.000 €, un 36% máis que o anterior. Por certo que Astray ameazou con abandonalo se iso era así (pero non debía de selo porque alí seguiu) e foi expulsado de NA en outubro. Con todo isto solucionado, Regos empezou o seu primeiro mandato. Nos seguintes meses organizaría Brincadeira e asumiría a xestión da piscina e do cemiterio.

 

  Instaurouse a ORA nas rúas céntricas da vila. Proxectada para novembro de 2006, acumulou semanas de retraso pero por fin o 23 de abril comezou o seu funcionamento. Se ben ao principio houbo bastante oposición e as rúas quedaron case baleiras, pronto os ordenses se acostumaron a ela. Tamén o paso dos camións con lixo para Sogama pola vila causaba molestia e chegáronse a reunir 3.000 sinaturas apoiando que fosen desviados das rúas céntricas.

  No eido da educación inaugurouse en marzo a escola infantil "Sorrisos" no polígono (que ampliaría o horario ata as 14 horas en xuño) e comezaba a loita por manter as unitarias de Merelle e Parada. O gran pau chegou en outubro coa supresión co ciclo formativo de téxtil e confección no Instituto de FP. En cambio a boa noticia foi que a biblioteca municipal ampliou o seu horario. E por fin, despois de moito tempo, a nova corporación logrou cambiar o nome das rúas  da época franquista.

  A Movida comezaba a dar síntomas de esgotamento e xa se albiscaba que Santa Comba coas súas licenzas de "Tablao flamenco" e conseguinte horario de peche tardío sería un duro competidor. Pero se a movida baixaba algo, o que subía exponencialmente era o número de festas: Expofegasa en abril co seu desfile de moda que levou 600 persoas á sala, mentres o champiñón concentrou 20.000 persoas na vila. A festa da 3ª idade en maio (por suposto antes das eleccións). En xullo tivo lugar a 1ª Feira medieval con gran éxito de asistencia pero vendas moderadas e o 3º Revoltosa Rock en Montaos. Agosto contemplaría a 1ª edición de Brincadeira en Ordes e as festas patronais, e en setembro Poulo para non ser menos inventou outro festival chamado "Meigas fóra!".

  O equipo do Ordes que subira o ano anterior a 3ª División renovou como adestrador a José Antonio Cambón. O derbi contra o Cerceda trouxo ata a vila 700 cercedenses.

  Na parte negativa volveu haber verteduras contaminantes ao Cabrón e apareceron lobos en Beán matando 27 ovellas. Na parte positiva Manolo, un can chihuahua do Mesón do Vento, gañou un torneo internacional... en México!!! e o ano rematou con Rogelio Bodelo Deus, mozo ordense de 24 anos, nomeado "guapo oficial" da provincia da Coruña.

  E de propina un vídeo daquel ano sobre o noso concello.

 

2007 foi o ano da gran película "No Country for Old Men" e da divertida "Ratatouille". No campo da música vimos o debut de Sean Kingston con "Beautiful girls", aínda que as máis oídas foron "Irreplaceable" de Beyoncé, "Umbrella" de Rihanna e "The Great Escape" de Gwen Stefani. En castelán destacou "Me muero" do grupo 5ª Estación.

De Garga á Pontraga

   No xornal La Voz de Galicia aparecen habitualmente uns artigos de Cristóbal Ramírez onde descobre lugares naturais pouco coñecidos e interesantes para percorrer a pé ou en bicicleta. Hai varios deles dedicados ao concello de Ordes. Este foi publicado o 27 de xullo de 2024.

 

  La vieja y abandonada estación de Garga-Trasmonte es un excelente punto de partida para recorrer un tramo de la Vía Verde Compostela-Tambre-Lengüelle, un itinerario recuperado sobre la caja donde estuvo la vía del tren. Ahí se fijó el punto kilométrico 15, empezados a contar desde la estación de A Sionlla (el tramo A Sionlla-Sigüeiro aún no está terminado).

  Nada más empezar a poner un pie delante del otro el excursionista se da cuenta de dos cosas: de que va a disfrutar de sombra y de que cruza un bosque que calificará de magnífico, sobre todo si mira a la izquierda.

  A poco más de un par de minutos fue colocada una señal de cruce peligroso. Tranquilidad: el peligro es escaso, viene dado porque procede salvar una pista asfaltada por la que pasan muy pocos coches, pero el interés de quien diseñó el itinerario es advertir de esos puntos.

  Al medio kilómetro se ve la primera barandilla de madera, bien integrada en el paisaje. Esa es una constante en toda la Vía Verde: aquí no hay alambre, aluminio y nada que se le parezca, sino un elemento tan natural como la madera. El río Lengüelle discurre a la izquierda.

 

 

  Se afronta así una larga recta suavemente ascendente bajo un auténtico túnel de árboles. En la mitad se distingue una señal de las antiguas: 402-7. La primera cifra indica los kilómetros que dista Zamora desde aquí, y la segunda los cientos de metros. En el 402-8 sorprende el ruido de un arroyo, que baja a toda velocidad hacia una zona llana y, en último extremo, hasta el Lengüelle, allá al fondo. Estas son tierras de aluvión que fue transportando el río, fértiles, generosas en agua.

  Además de la anécdota de que todo el tiempo discurre una pista de tierra justo al lado de la Vía Verde, en el kilómetro 16 se cruza bajo otra. Esa construcción, ese minúsculo túnel de cemento, no figura en el catálogo de las maravillas estéticas -se van a encontrar más-, pero la vegetación es tan exuberante que impide que la vista se fije en ella.

  Y así se llega al único punto que exige una mejora: en un poste de madera la flecha anima a seguir recto, rumbo a Cerceda. No. Gírese a la diestra para pasar bajo la nueva vía del tren y luego elíjase la izquierda. No es el primero que se despista.

  Unos metros más adelante se encuentra la primera área de descanso, compuesta por una mesa con bancos, otros dos bancos aislados, aparcamiento para bicicletas y un enorme panel explicativo, con mapa que indica dónde se encuentra el excursionista. Por atrás corre un regato tan ruidoso como el anterior.

  Marco 403-4 y en determinado lugar el bosque se abre y permite ver el Lengüelle. Es cierto que casi no se distingue el agua, pero sí el estupendo bosque de ribera de especies autóctonas, con bosque de eucaliptos más al fondo.

 

  No queda más remedio que cruzar después un túnel. No demasiado largo, cierto, ya que rápidamente se ve el final. El suelo es firme y sin alteraciones, de modo que no encierra mayor peligro. Las piernas llevan dos kilómetros desde el inicio.

  Nueva larga recta al fondo, con más barandillas de madera, de protección, sobre un río ancho que desemboca en el Lengüelle y conforma un espacio muy bonito. Y de esa manera, sin gran esfuerzo, tras describir una curva muy abierta, el excursionista se encuentra al fondo la vieja estación de Ordes-Pontraga, que está siendo rehabilitada. Excelente entorno que incluye espacios a cubierto con mesas y bancos, y por ello lugar de descanso de familias de la zona en los fines de semana.

 

Comienzo: 43º03'12''N   8º26'48"W

La foto más personal: en el área de descanso.

Para admirar: El depósito de agua de Ordes-Pontraga

Para menores: itinerario idóneo.

O ano 1957

  En 1957 continuaba a Guerra Fría e USA superou ese ano as 100 explosións atómicas de proba desde 1945. Tamén RU explotou a súa primeira bomba de hidróxeno. Dwight D. Eisenhower foi reelixido presidente e tivo que enfrontar a tensión racial, mandando en setembro tropas federais a Little Rock en Arkansas para escoltar aos primeiros nove estudantes negros que compartiron aulas cos brancos naquel estado. De reollo miraban cara a Cuba onde o ditador Batista enfrontaba aos rebeldes mandados por Fidel Castro. Ao lado en Haití sería elixido presidente vitalicio o ditador François Duvalier (1907-1971).

  Europa en cambio avanzaba cara a integración asinando en marzo os Tratados de Roma, primeiro chanzo na creación da CEE. Tamén avanzaba a descolonización e ese ano lograron a súa independencia Ghana, Costa de Ouro, Malasia e Singapur. Non obstante Francia resistíase a deixar Alxeria (batalla de Alxer) e continuaba en guerra. En Exipto reabríuse a canle de Suez en abril cando se retiraron as tropas de Israel.

  1957 foi o ano de Buddy Holly e a súa "Peggy Sue", da aparición en Arxentina da revista "Hora Cero Semanal" onde saíu o cómic "El Eternauta" e da inauguración da ponte colgante máis longa do mundo no Estreito de Mackinac sobre o lago Míchigan.

  Pero o gran protagonista dese ano non foi humano. Se a URSS, para consternación dos Estados Unidos, lograra un espectacular golpe de efecto cando lanzou en outubro o Sputnik, aínda elevou á aposta en novembro lanzando o Sputnik 2 levando a bordo á célebre cadela Laika de triste destino.

 

  España, despois do xélido inverno de 1956, vivíu agora un tórrido verán. E a pesar de comezar o ano coa boa nova da chegada do buque soviético Crimea con 412 repatriados, pronto chegarían tamén aires de crise. En febreiro houbo un novo intento de folga promovido polo PCE na minería asturiana case coincidindo coa primeira asemblea libre de estudantes no paraninfo da Universidade de Barcelona. A resposta do Réxime sería o 8º goberno (1957-1962) que iniciaría o xiro tecnocrático. Outras novas serían a morte do militar Juan Bautista Sánchez González, o recoñecemento do ensino non oficial e o inicio do conflito en Ifni. Pero o máis importante foi o 27 de xuño a aparición do Seat 600. Este pequeno vehículo de menos de 600 kg cambiou a vida dos españois para sempre pois o seu prezo, 65.000 "rubias" fixo que o coche deixase de ser un obxecto de luxo e moita xente aspirase a el (de feito a lista de espera era de 10 meses). Segundo frase da época o "peatón" sería agora o "seatón".

  Sara Montiel arrasou con El último cuplé e a canción "Fumando espero". Tamén triunfaron a 2ª versión de La hija de Juan Simón e Saeta del ruiseñor, o 2º gran éxito de Joselito.

 

  En Galicia emigraron máis de 27.400 personas. De feito foi o ano da famosa fotografía de Manuel Ferrol. Iso non quitaba que houbera avances, sobre todo nas cidades, e xa se intentara promocionar o turismo con esta filmación: Viaje por Galicia. Por exemplo foi o ano no que Frigsa inaugurou o gran matadeiro de Lugo, promovido polo INI. Tamén se fundou Celulosas de Pontevedra e comezaron as obras en Lourizán, aínda que a inauguración da factoría aínda tería lugar 6 anos despois. Como anécdota, en agosto visitaron A Coruña os Harlem Globetrotters. O equipo estaba entón nos seus mellores momentos e contaba cos carismáticos Meadow Lark Lemon, Leo Hillard e Andy Johnson.

 

En Ordes non houbo grandes novidades. 

XANEIRO: O equipo do Ordes en 3ª División gañou 2-0 ao Lugo.

FEBREIRO: O equipo do Ordes gañou 5-0 ao Flavia. O día 5 morreu na Coruña Purificación Rendueles Menéndez, viúva de Varela Tojo.

MARZO: Gran riqueza troitera esa temporada. Derrota do equipo do Ordes na casa 0-4 fronte ao Orense. Morreron Juana Bello Boquete aos 92 anos en Buscás, María Manteiga Gómez aos 91 anos en Leira e Jesús Mosquera Villaverde, traballador de FENOSA que morreu electrocutado nun transformador do Mesón do Vento con só 26 anos de idade.

ABRIL: Creada unha escola unitaria feminina na vila. O día 24 celebrou a súa primeira misa don Isidro Marcos Romero (1933-2024) en Sta María.

MAIO: Santa Misión dos Dominicos en Beán. Morreu Cecilia Bello Uzal aos 86 anos en Ardemil. José Neira Duro funda Autos Grabanxa co 1º autobús a Santiago.

XUÑO: Accidente de camión en Santiago na rúa das Rodas. Conducía Ángel Prado Meijide de 26 anos e tamén ían Manuel Villaronga Castro, José Ferreiro e Antonio del Río Rial, único ferido e tamén detido por "insolentarse" cos gardas que o levaban ao hospital. Na Coruña tivo lugar a 2ª voda de Carlos Ramón Ballesteros, viúvo de Mª Jesús Moar.

XULLO: José Santiago Lojo Formoso nomeado oficial de 4ª no xulgado de 1ª Instancia. Morreu Emilio Sánchez Álvarez da familia Sánchez Somoza aos 56 anos.

AGOSTO: Festas patronais de 5 días cun torneo triangular de fútbol entre Ordes, Flavia e Santiago, gañado por este último equipo vencendo na prórroga ao Ordes por 2 goles a 1. Morreu Estrella Rodís del Río en Parada.

SETEMBRO: D. Francisco Nimo Castro (ecónomo en Ordes) nomeado párroco da Baña. Inicia a temporada de fútbol con novo adestrador, o coruñés ex-Brigantium Alfonso Rico Arizmendi. Morreu aos 65 anos Etelvino Riande Ameijeiras da familia Tacón.

OUTUBRO: Toma de posesión do novo párroco de Ordes don José Fernández Fuentes. Morreu en Beán Mª José Patiño García aos 59 anos e en Poulo Dolores Varela Abella aos 84.

NOVEMBRO: O día 24 houbo eleccións para concelleiros polo tercio de cabezas de familia, saíndo elixidos en Ordes o avogado Celestino Concheiro Iglesias e o mestre Ricardo Rama Blanco. Violento partido con derrota 1-2 contra o Lugo que rematou con catro lesionados lugueses.

DECEMBRO: O día 7 Manuel Raña Ríos de 21 anos, natural das Casillas, fillo de Antonio Raña e Francisca Ríos, suicidouse en Santiago apoiando a súa cabeza na vía do tren. Morreron Juan Mosquera Soneira en Ordes e Josefa Darriba Bouzas aos 73 anos en Leira.

Os Tolos de Lesta

   Varias parroquias e lugares de Ordes tiñan no século XX un alcume gracioso posto polos habitantes dos lugares veciños. Así os vilegos eran coñecidos como Caciques, Cacicatos ou Caciquillos de Ordes aludindo tanto ao poder político que residía dentro da vila como á soberbia ou vaidade dos seus habitantes fronte aos paisanos das aldeas. Os naturais de Mercurín eran chamados Crouchos (espigas de millo pequenas e inmaduras) pola súa pobreza e a dureza da contorna. Os de Poulo eran coñecidos como Pouleiros ou Vaqueiros polo gran número de tratantes de vacas que había no lugar. Os de Montaos eran Queixeiros ou Pacholetas, os de Parada Cagharechos, os da Fraga da Galiña Miñateiros...

  E os veciños de Lesta eran os Tolos, alcume do que coñecemos a súa orixe grazas a Manuel Rodríguez García e o seu libro "Historia viva".

 

  Debemos remontarnos ata finais do século XIX no que a parroquia de Lesta estaba anexa á de Santaia de Gorgullos en Tordoia. Entre 1866 e 1867 tivo lugar a última reestruturación parroquial onde unha parte de Lesta foi traspasada a Gorgullos (agora moita desta parte está debaixo das augas do encoro). Como pode supoñerse non todos os veciños quedaron contentos con isto. Un deles foi un manciñeiro chamado Hilario que deixou dito que el quería ser soterrado no cemiterio de Lesta.

  Cando morreu, un día de verán, os curas mandaron levalo para Santaia pero os veciños negáronse. Colleron o cadáver e soterrárono eles sen asistencia de cregos no cemiterio da igrexa de Lesta. Botáronlle auga bendita e un ramallo de loureiro do Día de Ramos e puxéronlle unha cruz de madeira dunha misión que fixeran os frades de Padrón e que estaba na fachada do templo.

  Os veciños foron denunciados polos cregos e, aconsellados por un picapleitos de Cabaleiros alcumado o Deitado, decidiron finxirse tolos pala eludir a Xustiza. Así que comezaron a facer cousas ben estrañas: durmían e metían o gando nas cortes de día e levábanas a pacer e traballaban xa de noite ou mesmo poñían o carro diante dos bois. Unha das súas ocorrencias foi levar un burro ao adro da igrexa, atarlle un adibal á campá e ao rabo do burro e poñerlle un cesto de espigas diante, de modo que cando o burro adiantaba un pouco para coller unha espiga sonaba un toque de campá.

 

  Ademais desta historia da que non sei canto hai de verdade e canto de lenda, Manuel Rodríguez tamén nos fala dalgúns personaxes curiosos de Lesta.

  Un tal Martís foi unha tarde a buscar mineral a Ordes, ao almacén de Uzal. Cargou os sacos no carro e parou nunha taberna que había no Balado a comprar tabaco e tomar uns pucheiros de caña. Botou a corda enriba das cangallas, subiu aos sacos e desde alí afaláballe aos bois que andaron a legua que había ata Lesta. Pero antes de chegar á súa casa os bois foron beber á fonte, volcou o carro nun croio e alí quedou Martís sen vida debaixo dos sacos e do carro. No lugar puxeron unha cruz de ferro para recordar o suceso.

  Outro era Lelo de Xirimiñas. O día de San Ramón bailábase ao saír de misa coa xente rodeando aos bailadores. Uns rapaces gastáronlle unha broma pesada colgándolle un rabo de mecha da canteira. Prendéronlle lume e Lelo comezou a saltar e a esmuxicar. De aí lle quedou para sempre o alcume de Muxico.

  Outra veciña, da que non da o nome, ofreceulle unha vaca enferma a un santo, pero a vaca sandou soa e a veciña preguntoulle ao cura se lla levaba igual ao santo. O cura respondeu que a vendera e que lle levara os cartos. Como iso non a convecía de todo, levou a vaca xunto cunha galiña á feira. Á vaca taxouna en 12 reais e á galiña en 50 pesos coa condición de que había que mercar as dúas xuntas. Cando llas vendeu a un home de Xesteda quedouse cos 50 pesos e levoulle os 12 reais ao santo.

FONTE: "Historia Viva" de Manuel Rodríguez.

Eleccións municipais de 2007

  As eleccións municipais de maio de 2007 en Ordes foron as de maior número de contendentes na historia. "Siete enanos para Blancanieves" foi o divertido titular dun artigo de La Voz de Galicia o 23 de febreiro, e si, efectivamente, ata sete listas se presentaron.

 

 

Unión por Ordes (UxO): o que fora tenente de alcalde e man dereita de Martino, Manuel Regos, ía acompañado doutro ex-PP José Luis Gómez e de dúas caras novas, Silvia Marín e José Ramón Vázquez. Contaba tamén co apoio económico do empresario Ramón Carro, inimigo declarado de Martino.

Partido Popular (PP): o alcalde Teodosio Martino prescindiu dos clásicos Pedro Ferreiro e Matías Raña. Na súa lista estaban Susana Mosquera, Estrella Vázquez e o ex-PSOE José Luis Díaz Hermida. Nos outros dous postos de saída ían o mozo Marcos Fernández e Jesusa Raña.

Partido Socialista Obrero Español (PSOE): Esther Couto, entón deputada en Madrid, encabezaba a lista. Despois da escapada de Manuel Astray, era Xesús Pedreira o seu número dous.

Bloque Nacionalista Galego (BNG): para revertir os decepcionantes resultados das anteriores eleccións presentaba a Gonzalo Castro e a María Xosé Raña coa gran sorpresa da volta do seu carismático líder Ramiro Recouso como número 3, mentres Avelino Candal daba un paso atrás no 4º lugar.

Nova Alternativa (NA): o médico ex-PP Juan Simón Torre xuntouse co ex-PSOE Manuel Astray co único punto en común de levarse os dous mal con Martino.

Terra Galega (TeGa): enésimo intento de Roberto González, acompañado de Susana García e un novato José Luis Martínez Sanjurjo fogueándose.

Partido Galeguista (PG): o incombustible Victorino Cores, responsable de obras na lexislatura 1999-2003 cando foi expulsado do BNG e Teodosio Martino gañara a alcaldía con Democracia Galega.

 

ELECCIÓNS MUNICIPAIS de MAIO de 2007
Censo: 12.177 Votos emitidos: 8.718 Abstencións: 3.459 % abstención: 28,4 Votos en branco: 104 Votos nulos: 74 Concelleiros: 17	Partido	Edís	Votos	%
	UxO	4	2.039	23,88
	PP	4	1.693	19,82
	PSOE	3	1.639	19,19
	BNG	3	1.535	17,97
	NA	2	909	10,64
	TeGa	1	530	6,21
	PG	0	195	2,28

 

  As eleccións despexaron todas as dúbidas: o pobo quería un cambio no statu-quo e o actor do cambio sería Manuel Regos con UxO.