A familia Couto (Reboredo)

Os Coutos de Reboredo proceden de Ardemil, pois alí naceu Juan Couto. Tiña polo menos un irmán, chamado Bernardo, e unha irmá, María, nacida en 1885 e que por certo case foi asasinada a tiros por un ex-mozo en 1915.

Bernardo casaría con María Sanjurjo e serían os pais da centenaria Concha (1915-2015), do guerrilleiro Juan Couto Sanjurjo* (1917-1999) e do barbeiro Manuel (n.1919) que tamén estivo no cárcere por axudar á guerrilla. Outros dos seus fillos serían Evangelina, José o Moreno de Couto (1924-1996), casado con Mª Carmen Sánchez Viqueira, e Pura (1928-2021) que viviu no Canedo co seu marido José Mª Garaboa Candal.

Juan Couto Candal (1890-1968) casou con Estrella Prado Cancelada (1895-1974) e estableceuse en Reboredo.

 

Estrella si era de Reboredo, da familia Prado. Un dos seus irmáns foi José Prado Cancelada (1900-1989), pai de 7 fillos, o 2º dos cales foi o construtor Manolo Prado Moure Manolo de Prado (1934-2011). Algunha das súas irmás eran María (1897-1982) que non casou, Rosa (1906-1994) que casou para A Espenica con Andrés Iglesias Vázquez, e Jesusa (1907-1980) que casou con Vilariño de Reboredo.

 

Juan e Estrella tiveron 6 fillos: Manuel, Avelino, Mercedes, José, Andrés e Juan Couto Prado. Algúns deles na súa mocidade montaron un grupo de música tradicional.

Manuel Couto Prado casou con Antonia Santos Loureiro e estableceuse na Coruña. Tiveron dous fillos: María e Manuel Couto Santos.

Avelino (1924-2014) viviu en Reboredo coa súa muller Josefa Rivas Suárez (1928-1978), coa que tivo dous fillos: Manuel e Fernando. O primeiro morrería moi novo, aos 23 anos de idade. Avelino rematou os seus días na illa de Fuerteventura.

Mercedes Couto Prado (1926-2020), a única muller da familia, casou con Ricardo Remuiñán Ríos (1924-2010) que procedía do lugar dos Blancos, a pouca distancia de Reboredo. Alí vivía a súa nai, María Ríos Regos (1888-1973) que casou co seu criado Antonio Remuiñán Pulleiro (1896-1963). Mercedes e Ricardo tiveron 4 fillos: Antonio, Carlos, Manuel e Ricardo Remuiñán Couto. Antonio Cachito tivo unha tenda de motos a carón da de Higino. Manuel, o 3º, morreu moi novo aos 35 anos de idade.

José Che (1932-2018) tivo un fillo con Emilia Franqueira da Poza de Mercurín pero casou con Carmen Castro de Vilaverde da que se acabou separando. José Antonio, o fillo, casou cunha moza de Darefe da coñecida familia Carril.

Andrés Couto Prado (1934-2021) de mozo foi barbeiro. Emigrou xunto co seu irmán Juan a América. Á volta e coa herencia asociáronse con Caxide e Alberte en negocios de construción. Casou con María Rivas Suárez (1936-2023), irmá da muller de Avelino, e acabaron vivindo no Piñeiro. O matrimonio tivo dous fillos: Mª Esther e Juan.

María Esther Couto Rivas que naceu en Montevideo en 1960 é a máis coñecida da familia. Licenciada en Dereito, militou no PSOE e foi concelleira e portavoz do seu grupo en Ordes. Entre 2004 e 2008 sería deputada do Congreso e posteriormente entraría no Ministerio de Cultura como asesora parlamentaria do ministro César Antonio Molina. Casou co seu primo 2º, José María Couto Sánchez (o 2º fillo de José Couto Sanjurjo). O matrimonio ten dous fillos: Carlos e Natalia Couto Couto.

Juan Couto Rivas casou con Teresa Viqueira Campos, filla do construtor Manolo de Pura. Con ela tivo dous fillos: Iago e Laura Couto Viqueira.

Curiosamente Andrés Couto morrería practicamente ao mesmo tempo que a súa consogra Manuela Campos Boquete (1946-2021). El sería soterrado ás 4 e ela ás 5 da tarde do 24 de decembro de 2021.

Juan Couto Prado casou con Carmen Lago Bastos, filla de Jesús Lago Campos e Carmen Bastos Estévez, ambos os dous mortos en 1988. Tiveron dous fillos: Álex e Rosana.

 

*Juan Couto Sanjurjo, coñecido como Simeón, naceu en Mámoas (Ardemil) en 1917. Traballaba como labrador e empezou a facer de enlace da guerrilla ata que foi descuberto, polo que se botou ao monte en xaneiro de 1946, incorporándose ao destacamento Manuel del Río Botana dirixido por Manuel Ponte. Participou en varias accións como o asalto a un tren cargado de armamento na liña Coruña-Santiago e no recrutamento de veciños de Ardemil para atentar contra postes de comunicacións. Ese ano tivo lugar o asasinato do párroco de Viós (Abegondo) don Juan Díaz Manso no que a súa participación foi dubidosa. Perdeu o ollo dereito ao recibir unha perdigonada nunha refrega en Oíns (Arzúa) o 6 de decembro de 1946. Na emboscada do Fontao de abril de 1947 onde morreron Ponte e dous guerrilleiros máis, el logrou escapar xunto con Emilio Pérez. Foi aguantando como puido e resistiu ata o 22 de xuño de 1952 en que a casa onde se refuxiaba xunto con Manuel Ramiro e José Galán foi rodeada pola Garda Civil. Os seus compañeiros morreron no enfrontamento e el foi detido. Sería xulgado o 6 de xullo de 1953 en Consello de guerra e condenado a morte, sendo a pena conmutada pola de cadea perpetua. Pasou polos cárceres da Coruña, Dueso en Santoña (5 anos), Alcalá de Henares (3 anos), Carabanchel e Guadalajara. Foi posto en liberdade en 1963 e instalouse na Coruña onde foi empregado de EMESA. Casou con Gloria Rivas Viqueira Gloria da Tiopeira (1924-2017) que xa tiña unha filla de solteira e coa que tivo un fillo, chamado Bernardo (como o pai de Juan). Morreu o 12 de outubro de 1999 e está soterrado en Buscás xunto á súa muller.