Aínda que UxO naceu oficialmente no
ano 2007, as causas que o orixinaron viñan de moi atrás, da difícil cohabitación
entre o alcalde do PP Teodosio Martino e o seu segunda espada Manuel Regos Boquete.
O NACEMENTO
Regos sacou da manga a nova
formación Unión por Ordes xa a finais do ano 2006. Nela contaba como
número 2 co seu compañeiro de fatigas no PP José
Luis Gómez Candal do
Mesón, con Silvia Marín Pereira de Leira e con José Ramón Vázquez Raña de Montaos. Non menos importante era o apoio económico de Ramón
Carro, entón o
principal empresario do concello e inimigo declarado de Martino.
UxO gañou pola mínima naquelas
competidas eleccións de 2007 con case o 24% dos votos (2.039 e 4
concelleiros) empatado tecnicamente co PP con case un 20% (1.693 e tamén 4
concelleiros). Viñan logo o PSOE cun 19% (1.639 votos e 3 concelleiros), BNG co
18% (1.535 votos e 3 concelleiros), Nova Alternativa co 9% (809 votos e 2
concelleiros) e finalmente Terra Galega (530 votos e 1 solitario concelleiro) e
o PG de Victorino.
Regos logrou a alcaldía pactando
cos socialistas e con Terra Galega. Incluíu no seu goberno aos socialistas
Esther Couto e Xesús Pedreira como encargados de Servizos sociais e Medio
ambiente respectivamente e a Roberto González en Obras. De UxO, José Luis
Gómez, Silvia Marín e J.R. Vázquez serían os encargados de Feiras, Educación e
Deportes. Aínda así non tiña a maioría absoluta, pero en xullo uníuselles Manuel
Astray, o número 2 de Nova Alternativa que abandonou sen remorsos ao seu líder,
o médico Juan Simón Torre Expósito. Curiosamente este novo goberno cobraría ao
ano 150.000 €, un 36% máis que o de Martino, que fora unha das cousas que máis
lle botaran en cara.
A pesar do triunfo (ou por culpa
del) UxO estivo no aire, porque inmediatamente o PSOE empezou a botarlle a cana
a Regos. Eran tempos de Zapatero na Moncloa e de Touriño na Xunta, polo que a marca
PSOE era a máis forte e valorada e a incorporación era moi tentadora. Doutra
banda tamén era perigosa porque en Ordes o PSOE e o BNG xuntos non superaran o
36% dos votos e moitos dos seus electores verían isto como unha entrega ao
antigo inimigo. Fose pola razón que fose, Regos continuou dentro de UxO e pouco
despois a derrota de Touriño xa fixo menos atraente a posibilidade de militar
no PSOE.
Inmediatamente, disposto a deixar
a súa pegada, Manuel Regos comezou a gastar cartos organizando grandes eventos
e facendo obras unha detrás doutra. Ata cambiou o escudo do concello! (aínda que
aí pode que a culpa non fose toda súa).
O AUXE
Como acostuma ocorrer coas
coalicións gobernantes, se as cousas van ben a que capitaliza o éxito e a
formación máis forte. Nas eleccións de 2011 o pobo demostrou que estaba
satisfeito co goberno de Regos. UxO pasou do 24 ao 37% dos votos (3.098!) e de 4 a 7 concelleiros. En cambio
os seus socios do PSOE baixaron do 19 ao 9% (757) e só conservaron 1
concelleiro (Pedreira). E neste gran éxito tamén estaba o xerme da súa caída,
porque o PP xa non era o partido de Martino, agora estaba liderado por un
ascendente José Luis Martínez Sanjurjo Martís,
e aínda que perdeu, foi por pouco con só 100 votos menos que UxO, pasando do 20
ao 35% do electorado e acadando 6 concelleiros.
Sen maiores problemas, a pesar de
non ter a maioría absoluta, Regos sería de novo alcalde en xuño. Na sesión de
investidura entregoulle o bastón de mando Roberto Gónzalez agora integrado
tamén en UxO, pero no seu discurso Regos xa advertiu que despois de catro anos
de fortes inversións chegaba o momento da austeridade e de priorizar os
recursos.
Eran os peores tempos da crise
económica, difíciles para todo o mundo. Iso e o natural desgaste de estar no
poder fixo que UxO perdera algún apoio. Non axudaron os problemas legais de
Silvia Marín imputada por unha contratación irregular para a escola infantil
municipal.
A CAÍDA
Efectivamente, perdeu apoio pero non
demasiado. Nas eleccións de 2015 UxO só tivo 341
votos menos que nas do ano 2011, pero resultou que José Luis Martínez logrou...
7 votos máis. Estes simples 7 votos foron o principio do fin.
Porque eses 7 votos significaron un
concelleiro máis e a alcaldía para o PP.
UxO era unha formación concibida para estar
no poder e no momento en que non se tivese o non se visen posibilidades de telo
nun futuro inmediato era evidente que máis cedo que tarde chegaría a desintegración. Inmediatamente
comezaron as discrepancias que tardaron en saír á luz un par de anos. En agosto de 2017 dimitiron Silvia
Marín e Lucía Iglesias Mirás (número 2 e 5 das listas), logo Roberto González e
máis tarde José Ramón Vázquez e José Luis Gómez (o seu máis antigo compañeiro) abandonaron
o grupo, pasándose ao dos non adscritos. Regos estaba cada vez máis illado, só
acompañado polo mozo Manuel Iglesias Vieites e por Leoncio Gómez Liñares.
Aínda así deuse unha última oportunidade e
volveu presentarse nas eleccións de 2019. Agora, a pesar
do que se dixera na campaña, o propósito realista xa non era gañar ao PP senón
impedir a súa maioría absoluta e converterse nun partido bisagra para poder tocar
goberno. Faltándolle os pesos pesados, renovou totalmente as listas do partido,
levando nos postos de saída a xente moi nova.
O resultado de UxO non se pode dicir que fose
malo: 1.285 papeletas (o 16% dos votantes) e 3 concelleiros. Non obstante a
maioría absoluta do PP fíxo irrelevantes estes números. Consciente de que o seu
tempo xa pasara, Manuel Regos renunciou a recoller a súa acta de concelleiro.
Como UxO era a súa criatura só era cuestión de tempo que tamén ela caera.
Aínda vimos a toma de posesión dos tres
concelleiros Alba Regos Mata, Manuel Iglesias Vieites e Marcos Fernández Louro.
En outubro renunciaría Alba e, aínda que a seguinte na lista era Mª José Calvo,
acabaría sendo substituída por Aitor Ribadas.
Por fin, a morte
oficial de UxO chegaría en xuño de 2021. Manuel Regos anunciou o seu adeus definitivo á política despois
de 32 anos e disolveu o partido dando grazas aos veciños, compañeiros e aos
tres concelleiros que pasarían a ser non adscritos.
Concluían así 15 anos de intensa presenza
desta formación na historia ordense.
No hay comentarios:
Publicar un comentario