A familia Mariño

  O patriarca foi José Mariño García (1880-1947) que, a principios do século XX cando tiña uns 22 anos, empezou como zapateiro pero foi diversificando o negocio pouco a pouco, primeiro cunha tenda de alimentación, logo un bar (bastante fastoso para a época comparado coas tabernas dos seus competidores) e por suposto casa de comidas. Tamén participou como empresario na chegada da electricidade á vila en 1922.

  Dado que foi nomeado fiscal municipal suplente en 1905 e foi cesado como concelleiro en 1910 coa volta ao poder do cacique liberal Saturnino Aller, e fácil conxeturar que estaba na órbita do Partido Conservador, ao contrario que toda a elite ordense daquela época. Tamén foi o correspondente en Ordes de El Ideal Gallego, un xornal que naceu en 1917 con ideoloxía católica e agrarista. Remataría a súa carreira política volvendo a ser concelleiro en 1928 na época da ditadura de Primo de Rivera e formando parte da Unión Patriótica, o partido oficialista.

  Casou con Soledad Vilela Chacón, filla ou irmá? de Ramón Vilela (m.1928), un dos dous xastres que había en Ordes -o outro era Andrés Blanco-, e tiveron 5 fillos (Manuel, Rafael, Carmen, Ángel e Francisco Mariño Vilela) antes de que ela morrera en 1918 por causa da epidemia de gripe española.

  José casaría entón en segundas nupcias con Ramona Iglesias Noya (1899-1991), case 20 anos máis nova ca el, unha excelente cociñeira que levaría a casa de comidas. Con ela tería 4 fillos máis: José, Rosa (morta aos 3 anos), Mª de los Ángeles y Mª de las Mercedes Mariño Iglesias.

Manuel Mariño Vilela (1904-1998) foi o que continuou o negocio familiar en Lagartos 11. Nos anos 40 e 50 era xunto coa de Mariano Amado a maior tenda da vila e vendía desde alimentos e bebidas ata pienso ou fertilizantes. Casou con Esperanza García Villaverde (1914-2000) coa que tivo 2 fillos: Pilar e José Manuel. Pilar casou en 1968 con Antonio Cristín e foron pais de Pilar (a propietaria da farmacia do Recreo) e Santiago Cristín.

Rafael Mariño Vilela (1910-1983) sendo mozo estudou na escola de radiotelegrafistas de Madrid pero unha enfermidade acabou coa súa estancia alí. Tamén foi un experto electricista que axudaba coa iluminación eléctrica das festas. Estableceuse no Recreo 24 onde tivo un ultramarinos e ferraxería e ademais rexentaría algúns anos o salón de baile. Herdou a vea política do seu pai, facéndose membro de Renovación Española (o partido de Calvo Sotelo) e máis tarde ingresando na Falange (tiña gran amizade con Diego Salas Pombo, o xefe provincial da Coruña) da que foi xefe local, pero desmarcouse da represión posterior ao Alzamento e usou a súa influencia para protexer ás vítimas. Ocupou o posto de alcalde desde novembro de 1942 ata 1945 en que o sucedeu Manuel Verea Remeseiro.  

Casou en 1935 con María Franqueira Regos (1911-1985), filla do comerciante do Recreo Manuel Franqueira Martínez Manuel da Ponte (1876-1961) e de Carmen Regos Caramelo. Con ela tería dous fillos: Rafael e Mª del Carmen.

Rafael Mariño Franqueira, de novo Feluco, estudou para perito industrial en Vigo e Valencia, carreira que rematou en 1960. Como anécdota, durante o seu servizo militar na Milicia Aérea Universitaria en Villafría (Burgos) e Tablada (Sevilla) coñeceu e fixo amizade co Duque de Cádiz, don Alfonso de Borbón. Traballou en Fenosa e casou con Mª Teresa Rodríguez Taboada, distinguida filóloga e catedrática de lingua e literatura española no famoso instituto Eusebio da Guarda na Coruña.

Mª del Carmen de la Soledad Mariño Franqueira casou en 1962 con José Manuel Castro Ferreiro (1940-2017) dos Castro do Recreo. Foron pais de Mª Carmen Castro.

                

Carmen Mariño Vilela (1911-1999) foi mestra e casou en 1935, en Sarandóns, con Juan Chacón Blanco. Tiveron 3 fillos: Mª Luisa (m. 2005) que casou con Antonio Astray Mariño, José e Jorge.

Ángel gañou praza no Corpo de Aduanas. Foi destinado ao País Vasco onde casou con Mª Blanca Sarasqueta Eguiazu e con quen tivo 4 fillos. Traballou en Irún, San Sebastián e Santoña. Francisco (1915-1995) foi empregado do Banco Pastor. Instalouse en Cillero (Viveiro) e casou con Delfina Sanjuán Gómez coa que tivo 3 fillos.

José Mariño Iglesias (1920-2003) traballou na ferraxería que había fronte a igrexa e logo emigrou a Venezuela pero volveu e rematou por instalarse na Coruña. Casou con Luisa Isabel Arias del Valle coa que tivo 3 fillos.

Mª Ángeles Mariño Iglesias (1925-2016) quedou en Ordes. Do seu matrimonio con Manuel Astray tería dous fillos: Ángeles e Manuel Nel Astray.

Mª de las Mercedes Mariño Iglesias viviu en Santiago e casou con Ramón Ríos Silva  (1927-1995) co que tivo dous fillos, Mª Mercedes e José Ramón. Os últimos anos residiu en Alfonso Senra ata a súa morte en 2019.

  Hai máis familias co apelido Mariño. Por exemplo, Manuel Mariño Martínez (1913-1978) dos Lagartos, máis coñecido como Mariño das Corredoiras e casado con Dolores Veiras Bello dos Veiras de Pardiñas. Compartiu o mesmo nome e apelidos que Mariño da Fraga (1912-1983) casado con Jesusa del Río Grela. Outra familia que leva este apelido son os Mariños do Casal, descendentes de José Mariño Rey e María Uzal Villaverde.