Genaro González González

  Xunto a Saturnino Aller ou Alfonso Senra, o médico Genaro González é outro dos grandes esquecidos da historia de Ordes.

    

  Genaro González González naceu o 11 de agosto de 1912 en La Habana. Era fillo de Gonzalo González González (1875-1953), un betanceiro que con só 17 anos emigrou a Cuba en 1892. Alí fixo unha gran fortuna e casou en 1901 con Ana González Cabrera de la Torre (1880-1918), filla dun impresor de La Habana. Grazas á súa privilexiada situación económica toda a familia viaxou a miúdo a Betanzos e alí estaban en 1918, o pavoroso ano da gripe, cando Ana deu a luz á súa sétima filla e morreu pouco despois a causa do virus fatal.

  

  Genaro alternou Cuba con Betanzos e, desde 1932, con Santiago onde comezou a carreira de medicina.

  En agosto de 1936 foi chamado a filas. Estivo no primeiro Rexemento Zamora 29 que combateu en varias frontes. Genaro foi ferido en Asturias dúas veces, na man esquerda e no costado. Acabada a guerra onde alcanzou o grao de brigada, cursou en Santiago o último ano de medicina.  

 

  Nos duros anos 40 chegou a Ordes como médico da Obra Sindical, institución que tiña unha clínica na calle Calvo Sotelo, hoxe rúa dos Lagartos. Pouco despois aceptou ser alcalde. Hai que precisar que nesa segunda metade dos 40, coa guerrilla en plena loita, era un posto perigoso e nada apetecible. De feito José Candal Vieites, alcalde de Mesía, morreu a mans dos Foucellas en 1947.

 

   Genaro comezou no cargo o 7 de xaneiro de 1946 e estivo case catro anos completos ata finais de 1950. Non foi demasiado tempo pero eses catro anos contemplaron importantes avances. Para empezar, puxo orde na recollida de tributos conseguindo reducir o déficit do concello e logrando que o orzamento se achegase ás 400.000 pesetas da época. Genaro inaugurou a figura de policía municipal, contratando a Alfonso Noya Bermúdez Cachorro e a Francisco Casal Cajiao (m.1969), paisano seu de Betanzos. Tamén contratou ao primeiro varredor municipal: Jesús Iglesias Bello Jesús de Simón (1921-2014). A Fiscalía de Vivenda, labor desempeñado por Joaquín de Juan Casas, vixiou o saneamento das casas campesiñas. Finalmente, aínda que o proxecto da nova casa do concello viña xa da época de Rafael Mariño, el foi quen levou a cabo os trámites e recibiu finalmente o préstamo de 464.000 pesetas que permitirían realizar a obra.  

  A finais de 1950, época máis tranquila, o avogado Juan Liñares Castro relevouno na alcaldía. Genaro dedicouse entón unicamente ao seu traballo como médico.

 

   Na súa vida persoal casou cunha tía do coñecido Vicente Rodríguez Couceiro Vicente da Sindical, coa que tivo tres fillas: Beatriz, Marta e Susana González Rodríguez. Viviu en Alfonso Senra de aluguer na casa de Manuel Moar Pérez Manolo dos Ramos (1906-1975). A pesar dos seus ollos afundidos e o seu aspecto sombrío que lle valeron que a mocidade daquela época o alcumara o Drácula, foi, segundo os poucos que o lembran e cos que falei, un home afable e un profesional competente.  

 

  A finais dos anos 60 marchou de Ordes e instalouse en Carnota.  Morreu en novembro de 1990 aos 78 anos de idade en Santiago.  

  A súa filla Marta é especialista en obstetricia e xinecoloxía no Hospital Clínico de Santiago de Compostela e profesora na Facultade de Medicina da USC.