Sangue nas Encrobas

  A parroquia das Encrobas foi a máis poboada de toda a comarca durante o século XIX. No século XX viuse superada por Ordes, pero seguiu sendo un lugar con gran cantidade de xente. Quizais por iso, tamén o número de conflitos, pelexas e crimes foi bastante alto. 

  En 1933 converteuse en escenario da morte de Domingo Campos e en 1946 foi o sangue de Manuel Loureiro a que mollou a súa terra. 

 

  Sucedeu o 10 de xuño cando regresaba da romaría da Peregrina o campesiño Manuel Loureiro Candal, de 34 anos, casado con María Seoane Gacio e natural da parroquia. No camiño atopouse co seu cuñado Andrés Seoane Gacio, mozo solteiro de 29 anos, con quen estaba en tirantes relacións. 

  Non houbo moitas palabras ao parecer, antes de que Andrés lle disparase un tiro no ventre. Manuel, atravesado pola bala, caeu ao chan bañado en sangue. Nun automóbil foi trasladado á Coruña, á Casa de Socorro do hospital, onde se lle practicou unha laboriosa cura de urxencia. 

  O xulgado de Instrución Nº 2 puido tomarlle declaración antes de que ocupase unha cama no hospital. Pero aínda que resistiu unhas horas, a ferida era mortal de necesidade e Manuel morreu no hospital. 

  Mentres tanto, Andrés, ben aconsellado polos seus familiares, presentouse no Xulgado de garda da Coruña e declarouse culpable do crime.  

 

  O xuízo tivo lugar case un ano despois, en abril de 1947. O tribunal estivo presidido por D. Manuel de Navasqués e o avogado defensor foi José María Bejarano Ortiz de Rozas. 

  O fiscal acusou a Andrés de homicidio e tenencia ilícita de arma de fogo, aínda que recoñeceu a atenuante de que se entregou voluntariamente, e pediu para el 13 anos de reclusión menor polo homicidio e outros 3 pola posesión da arma, máis a obrigación de indemnizar aos herdeiros de Manuel con 25.000 pesetas. 

  A defensa destacou os supostos malos tratos dos que Manuel facía vítima á nai de Andrés e ao temor que lle ocasionaba, xustificando a agresión como réplica -e defensa- da que lle fixera Manuel. Ademais resaltou que se non se aceptaba a lexítima defensa, si se aceptase exceso na defensa e as atenuantes de arrebato e obcecación e arrepentimento espontáneo. 

  Desfilaron diante do tribunal 21 testemuñas, entre eles a nai e irmáns do procesado.  

  Non teño información do veredicto pero supoño que foi bastante favorable. 

 

  Andrés Seoane seguiría logo vivindo nas Encrobas e casou cunha muller que xa tiña tres fillos e coa que el tería outro máis. Morreu en 1999.