Leira
está situada ao norte do concello de Ordes, lindando ao leste con Ardemil e ao
oeste con Mercurín. Ten forma de tira alongada (da fronteira noroeste con
Cerceda á sueste con Buscás hai uns 9 Km, mentres que no outro sentido a súa
anchura é de pouco máis de 3 Km).
Segundo á páxina web do Concello ten unha
superficie de 16,28 km², por enriba
da media municipal, e só por detrás de Ardemil (20,48 km²) e Ordes.
A súa
orografía caracterízase polas suaves pendentes. A maior parte do seu
territorrio ten entre 300 e 400
metros de altura. Supera esta cifra na zona noroeste
onde está o lugar máis alto da parroquia (o Gandarón con 421 m)
e tamén, por moi pouco, na zona máis central (Monte das Patas, 407 m). A zona máis baixa
localízase ao sueste preto do límite parroquial, próximo ao río Cabrón,
que dende o sur da parroquia recolle as augas dos regos de Covelo e Loureda. Na
zona norte atopamos o rego da Fonte da Uceira,
que verte as súas augas ao Encoro de Vilasenín, o mesmo que o río Portigo de Vilasenín.
No referente á
paisaxe, no sueste atopamos grandes extensións de prados preto dos núcleos da
Altiboia, A Castiñeira, Gouzón, A Pedreira, Menlle, Castrelos e Codeseda, que
se van mesturando coas zonas arboradas cara á zona centro. No noroeste, con
maior dispersión poboacional, as extensións de pasteiros redúcense a pequenas
áreas no ámbito dos núcleos que se mesturan coas matogueiras e deixan lugar ao
arboredo xa ao norte e oeste.
A poboación
era no ano 2021 de 620 habitantes,
o que a colocaba no 4º posto do concello por detrás de Ordes, Ardemil e
Montaos. A pesar da proximidade á capital ordense tamén Leira perdeu poboación
no século XXI, xa que no ano 2000 superaba os 670 habitantes.
Hai 17 núcleos pero non se reparten de
xeito homoxéneo. O polo de atracción principal é a estrada N-550. Nas súas
proximidades vive a maior parte da poboación. Só Castrelos, cos seus 130 habitantes, xa supón o 21 % do total parroquial.
Logo, en menor medida, hai algúns nucleos no norte grazas á proximidade da
estrada que percorre a parroquia de Mercurín para desembarcar no concello de
Cerceda a través de Leira. No norte tamén está o segundo núcleo en importancia:
Meitufe, con case 50 habitantes.
LUGARES: A Altiboia, A
Bailía, O Batán, A Castiñeira, Castrelos, O Cano, O Castro, A Cerdeira, Codeseda, A
Espiñeira, Gouzón, Loureda, Meitufe, Menlle, A Pedreira, A Portela, Queirúa,
Vilasenín.
|
Ao pé da
N-550 están os principais establecementos e empresas, por exemplo a importante Macoga,
a agora quebrada gasolineira Ponpre e o coñecido Hotel Barreiro. Na
parroquia houbo dúas unitarias, agora locais sociais, unha en Castrelos e outra
na Bailía (onde se chegaron a celebrar misas).
Preto de Menlle e Castrelos atópase a igrexa
parroquial de Santa María, a carballeira co cruceiro e o campo da festa. As festas son varias pero
a máis popular é a de Santa Eufemia o 16 de setembro.
En Codeseda hai un interesante pazo
que pertenceu en primeira instancia á familia Verea e Aguiar e, non moi lonxe, a
súa correspondente capela.
No norte da
parroquia é recomendable visitar o Encoro
de Vilasenín onde podemos ver, se a sorte axuda, unha boa cantidade de aves
acuáticas.
O topónimo Leira posiblemente veña do céltico lar que se transformou no latín larea co significado de "campo de cultivo".
A parroquia estivo habitada desde a
prehistoria como testemuñan os varios castros e mámoas que podemos atopar nela.
No Antigo Réxime Leira pertencía á xurisdición de Mesía (baixo o dominio do
Arcebispo de Santiago). En 1607
o cardeal Jerónimo del Hoyo nas "Memorias del Arzobispado de
Santiago" di que tiña 60 veciños (uns 270 habitantes), sendo a 3ª máis poboada, só superada por Ardemil e Buscás. Nese século XVII foi construído o Pazo de Codeseda (e a
capela) por mandato da familia Verea e
Aguiar.
No século XVIII sabemos polo Catastro del Marqués de La Ensenada que había 58 veciños (e dúas casas arruinadas). Tamén había unha taberna na Pedreira que pertencía a un tal Juan Gómez. Producíase centeo, millo, millo miúdo, liño, nabos e "verzas gallegas". Anecdoticamente mencionaba dúas capelas: a de Codeseda e outra dedicada a San Roque "que es de fundación y devoción de todos los vecinos".
No século XVIII sabemos polo Catastro del Marqués de La Ensenada que había 58 veciños (e dúas casas arruinadas). Tamén había unha taberna na Pedreira que pertencía a un tal Juan Gómez. Producíase centeo, millo, millo miúdo, liño, nabos e "verzas gallegas". Anecdoticamente mencionaba dúas capelas: a de Codeseda e outra dedicada a San Roque "que es de fundación y devoción de todos los vecinos".
A finais do século XVIII, en 1764, comezan as obras do "Camino Nuevo de
Coruña a Santiago" -hoxe Nacional 550-, que lle deu un gran impulso á parroquia.
No século
XIX, en 1828, segundo o Diccionario Geográfico-Estadístico de Sebastián
de Miñano, Leira tiña 95 veciños con 480 habitantes -datos que parecen moi
esaxerados-. En 1847 (19 anos
despois) o moito máis fiable Diccionario de
Madoz reducía
esa poboación a 49 veciños e 246 habitantes. Engadía que "el terreno en su parte baja es de buena calidad y sus montes
poblados de tojos se roturan cada 30 años y producen abundante y buen trigo"
e que producía, ademais de trigo, centeo, millo, avea, patacas, fabas,
hortalizas e nabos. Tamén había gando vacún, lanar, porcino e cabalar xunto con caza (perdices, lebres e coellos) e pesca. Os muíños fariñeiros, a única
industria, eran 3 nese momento. A igrexa parroquial xa estaba dedicada a Santa
María.
Nos anos 30
do século XIX durante a primeira Guerra Carlista houbo un destacamento militar
en Castrelos e tiveron lugar diversos fusilamentos de "facciosos"
(carlistas), que logo eran soterrados no cemiterio parroquial, feitos que eran
recollidos polo sacerdote José María Camba. Mesmo en 1839 sabemos que foi fusilado como faccioso Francisco Carneiro o Portugués -natural de Tomiño- e que "su cabeza quedó colgada en un palo en
la carretera que pasa para la Coruña".
En 1876 a poboación de Leira era de 513 persoas.
En 1876 a poboación de Leira era de 513 persoas.
A finais do século XIX, en 1882, ten lugar o
sanguento, e moi famoso na época, crime
dos caldeireiros, aínda que tanto a vítima como os criminais eran da
parroquia de Poulo.
A principios do século XX, en 1928, Leira chegaba aos 638 habitantes (a 4ª parroquia de Ordes e 12ª da comarca).
Na época republicana viviuse un florecemento do asociacionismo agrario. Leira non foi a excepción e en agosto de 1933 naceu "Amor y Fraternidad Proletaria" con José López Garaboa, veciño da Castiñeira, de presidente (tamén foi concelleiro por Izquierda Republicana), Ricardo Vieites García de secretario, José Uzal Mosquera de tesoureiro e Jesús Gómez Boquete e José Liste Regos de vogais.
Durante a Guerra Civil a estrada N-500 tinguiuse de sangue: apareceron nela tres paseados a finais de 1936, dous deles descoñecidos e outro que resultou ser Felipe Veiga Gómez, veciño de Betanzos de 28 anos.
Durante a Guerra Civil a estrada N-500 tinguiuse de sangue: apareceron nela tres paseados a finais de 1936, dous deles descoñecidos e outro que resultou ser Felipe Veiga Gómez, veciño de Betanzos de 28 anos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario