Festas en 1956

  As festas patronais de 1956 foron moi parecidas ás de anos anteriores. Duraron 4 días e contaron coa habitual participación da Banda de Música de Arca (xa tocaran en 1951, 1954 e 1955) e da Orquesta Oriente da Coruña na que chegara a cantar o gran Pucho Boedo. O xornal La Noche dedicoulles un especial de tres páxinas, onde ademais do programa e moitos anuncios había os típicos e variados artigos. Un deles trataba sobre o club de fútbol, a maior ilusión naqueles tempos, que viña de lograr aquel ano o ascenso a 3ª División, outro sobre a historia da vila e o inexplicable illamento do ferrocarril e outro sobre a posibilidade de instalar un parador de turismo. Non faltaba o poema de Manuel Astray e unha nostálxica reflexión sobre as festas de Leandro del Río.

 

  [...] Mucho antes de mediados de agosto, estos días -concretamente el 15 de este mes- es todo una referencia. Es plazo para, antes o después, hacer algo; es fecha de esperanza, en la que quedarán convertidas en realidad unas ilusiones, o aplazadas por un año más, si en la euforia "fiestera" acepta la joven al galán que la corteja, cuando no es ella la que espera impaciente el juramento de una promesa de aquel. Y es época de recuerdos de tiempos mejores, que entre el estampido de los cohetes y las alegres notas de la música brotan del corazón a la mente, hasta revivirlos otra vez aunque suene a paradoja en alegre nostalgia. No olvidemos que si se vive de ilusiones, también los recuerdos sostienen la existencia.

  Y llega el día ansiado. ¿Para qué describirlo? Bien fácil es imaginárselo: sana alegría por doquier, caras amigas que vuelven y nuevas que volverán. Festejantes convocándose entre si, en fraterna camaradería y obsequiando a sus invitados, sus "festeiros" como aquí se les llama, con amable y hospitalario acogimiento.

  Así hasta el último día. Sin cansancio de ninguna clase. Con pena, si, de ver como se acaba "la fiesta"; pero con paz en el alma, para reanudar la vida de trabajo. Y en la conjunción de estos elementos -extraños hoy en el mundo- encuentra esta villa, de suaves paisajes en la montaña gallega, la razón de su alegría y su regreso.

 

  O martes 14 ás 12 da mañá as festas deron inicio oficialmente con repenique de campás e salvas de bombas, mentres gaiteiros, xigantes e cabezudos percorrían as rúas. Ás 6 da tarde fixo a súa entrada na vila a Banda de Arca con alegres pasarrúas. Ás 10 da noite na Alameda comezou a verbena. Ao remate bombas e elevación de globos.

  O mércores 15, día grande, ás 8 da mañá unha salva de bombas espertou aos ordenses. A banda de Arca percorreu as rúas tocando alegres dianas e alboradas. Logo os gaiteiros acompañaron aos xigantes e cabezudos polas rúas. Ás 12 tivo lugar a misa solemne. Á unha da tarde tivo lugar  na Alameda o concerto da banda alternando coa Orquesta Oriente.

  Ás cinco e media da tarde celebrouse (igual que o ano anterior) un partido de fútbol entre o Deportivo e o Órdenes. Logo festa vespertina coa banda e a orquestra. Despois de parar para cear, ás 11 da noite houbo verbena. A iluminación da Alameda ese ano foi obra de novo dos industriais García y Blanco de Padrón. Ás 12 da noite houbo a habitual sesión de pirotecnia a cargo dos irmáns Rocha de Oza dos Ríos.

  O xoves 16, día de San Roque, ás 9 saíu a banda. Tamén ás 12 volveu a ser a misa esta vez na honra de San Roque. Á unha da tarde música na Alameda. Pola tarde partido de fútbol entre o San Tirso (campión das Mariñas) e o Ordes disputándo se un trofeo doado pola compañía de seguros "Ahorro y capitalización SA". Ás 8  e ás 11 repetiuse o baile. Ás 12 da noite houbo de novo sesión de fogos artificiais.

  O venres 17 saíu a banda pola mañá e houbo sesión vermú á unha. Ás 7 e ás 11 novamente baile. E, como non, o remate sería con fogos artificiais, bombas e elevación de globos.