martes, 25 de junio de 2024

Ascenso a 3ª División

   Xaneiro de 1956 resultou ser un dos mellores momentos na historia do equipo de fútbol de Ordes. A excelente campaña realizada o ano anterior garantiulle o primeiro posto da clasificación que permitiría o soñado ascenso a terceira división, antes da última xornada.
  Como o número de equipos da categoría Rexional Serie A era impar (11 concretamente) un deles sempre descansaba e ao Ordes tocoulle precisamente facelo na xornada final o día 15 de xaneiro de 1956.
 
  Para celebralo axeitadamente a directiva concertou un partido amigable co Club Marte coruñés. Así, de paso, o adestrador Neira puido comprobar o estado de titulares e suplentes. O partido acabou 7-1, mostrando a diferenza de nivel entre os equipos. O que tivo máis traballo foi o árbitro xa que os xogadores do Marte, quizais picados polo avultado marcador, empregáronse con máis dureza da aconsellable nun partido non oficial.
 
 Pola noite celebrouse unha festa, documentada polo xornalista Luis Sánchez-Harguindey Pimentel Lusapi nas páxinas de La Noche.
 
   El presidente del club, Antonio Concheiro Iglesias, invitó a jugadores, entrenador, directivos y a alguna otra persona allegada al club a una magnífica cena que fue servida en un espacioso salón, engalanado con motivos futbolísticos, en los que destacaba la insignia del club en su momentáneamente nueva división.
  La cena transcurrió dentro de la mayor camaradería y cordialidad entre todos los asistentes, en los que el buen humor se dejó notar a lo largo de todos los suculentos alimentos.
  Fue muy comentado favorablemente por todos los comensales el magnífico gesto deportivo del club Santiago -único hasta aquel día- al enviar un telegrama de felicitación al Club Órdenes por su reciente ascenso. Deseando toda la concurrencia allí presente y en especial la directiva del Club Órdenes, que para el próximo campeonato de tercera División su club lo pueda disputar en compañía del club compostelano.
  Al final de la cena hizo uso de la palabra el alcalde de Órdenes, don Juan Liñares, el cual en nombre de la alcaldía y como primera autoridad, agradeció a jugadores, entrenador y directiva del club, todos los esfuerzos realizados que cristalizaron con la máxima aspiración final como líder de la competición; e hizo constar que el club encontraría en todo momento el máximo apoyo en el Ayuntamiento que él preside.
  Siguieron a las palabras del Sr. alcalde las del presidente del club en las que hizo patente su propia satisfacción y agradecimiento a jugadores, entrenador, alcaldía y compañeros de directiva; cuyo esfuerzo conjunto ha llevado al club Órdenes a la meta perseguida, desde que él se había hecho cargo de la presidencia cuando el club comenzaba a dar sus primeros pasos.
  Finalmente habló el entrenador señor Neira y los dos capitanes del equipo Janito y Ponte que hasta ahora vinieron desempeñando el mencionado cargo.
  La parte amena de la mesa corrió a cargo del defensa central Floreal, el cual con sus magníficas intervenciones sostuvo en constantes carcajadas a todos los invitados que no cesaban de hacer sonar sus palmas en honor a estas magníficas dotes que realmente en él desconocíamos.
  Y para finalizar, quiero también desde estas columnas sumar mi felicitación al Club Órdenes por este magnífico galardón obtenido, al mismo tiempo que quiero hacer constar mi agradecimiento por todas sus inmerecidas atenciones que han tenido para conmigo. 
 
  De todas formas o equipo aínda tivo que participar noutro torneo de permanencia en Terceira División xunto con outros 9 equipos (8 de Terceira e o gañador da Serie A Rexional Sur). Por norma federativa non podían reforzarse con outros xogadores e ambos os dous tiveron que disputar os partidos coas plantillas que tiñan previamente. Con todo o Ordes non defraudou e quedou nunha 5ª posición que, agora si, confirmou o dereito de participar na Terceira División.
 
  O equipo de Ordes debutaría ese ano na 3ª División. O obxectivo sería manterse nela e iso logrouse quedando decimoterceiro. Sería a primeira de 5 temporadas (ata a 60-61) na categoría. Aqueles anos máxicos foron o cénit do equipo, especialmente a temporada 58-59 na que acadaría o 5º posto. Nos 60 volvería á Rexional (agás un novo ascenso no ano 1967), e nos 70 empezaría unha decadencia que non pararía ata principios do século XXI. 

No hay comentarios:

Publicar un comentario