Rúa Nova e Rúa de Galicia

  Antes da Guerra Civil Ordes era unha pequena vila, apenas un cruce de camiños. A antiga Calle Real foi empedrada en 1923 e pasou a ser a Avenida Alfonso Senra. Cruzábase coa Saturnino Aller (O Recreo) e coa Rúa dos Lagartos. Tamén había a Calle del Directorio (actual Rúa Rosalía de Castro) pero nada máis. Necesitábanse con urxencia novas rúas para medrar.

  Arturo Pérez Loureiro, ferrolán, fillo do oficial de Infantería de Mariña Manuel Pérez Otero, seguiu os pasos paternos. Sendo primeiro tenente do Rexemento Zamora casou en abril de 1903 cunha moza da alta sociedade coruñesa, Gloria Romero (filla de Luciano Romero e de Consuelo Corral Aller) coa que non tivo descendencia. Na súa carreira militar chegou ao grao de tenente coronel.

  Desde 1930 pasaba temporadas en Ordes por problemas de saúde. Cando comezou a Guerra foi nomeado Delegado Civil (e posteriormente alcalde en 1937) para manter a orde e reprimir a guerrilla. Residíu na actual casa da familia Calvo, ao lado da entón Casa do Concello.

  El foi quen decidiu abrir a Rúa Nova. Aproveitando o poder que tiña, por mor daquelas excepcionais circunstancias, non lle tremeu o pulso á hora de trazala porque cortou as fincas das familias máis poderosas da vila (cousa que ninguén antes ousara) como os Mariño, Liñares, Pol, del Río (farmacia de arriba) e Stolle.

  Así mesmo obrigou aos campesiños dos arredores a traballar un día gratis transportando pedra nos seus carros para a nova rúa. Logo os xornaleiros (estes si, cobrando por cada metro cúbico) picábana cunha marra. Fíxose famosa a Cartuxeira de Vilar da que dicían que era tan recia que marreaba tanto coma calquera home.

  As árbores da parte norte foron plantadas polos nenos da escola de D. Nicolás del Río o Día da Árbore e procedían da Alameda.

  Tamén se fixo a Rúa de Galicia, ampliando unha corredoira xa existente. Don Arturo adoitaba controlar as obras desde a súa propia casa. Esta rúa chamaríase General Mola.

  A 1ª casa edificada na Rúa Nova comezouse arredor de 1946 e foi a do panadeiro José Fuentes Pepe de Juana en terreos comprados á familia de Daniel. Pouco despois a rúa foi denominada Generalísimo e así foi coñecida durante 5 décadas. Houbo, iso si, varios anos en que o último tramo sur -a unión coa Rúa dos Lagartos- permaneceu pechado e a xente usaba o patio da casa de Ramas.

 

 

  D. Arturo seguiu vivindo na vila, da que era concelleiro. Tamén foi Deputado provincial en 1949. El e a súa esposa morreron en 1950 e están soterrados na zona NO do cemiterio vello de Ordes.

  En setembro de 1997 o pleno municipal a instancias do portavoz do BNG, entón Gonzalo Castro, cambiou o nome franquista de 4 rúas. A Rúa General Mola converteuse na Rúa de Galicia e a Rúa Generalísimo pasou a ser coñecida oficialmente como Rúa Nova, co paradoxo engadido de que nese momento era unha das más antigas da vila.