Vodas en 1953

   No ano 1953 houbo un par de vodas destacadas que apareceron na prensa e curiosamente ningunha das dúas se celebrou en Ordes.

 

  A primeira tivo lugar en agosto na bonita igrexa de Santa María de Arbo. Os noivos eran Dolores Caamaño García, unha xove mestra filla do practicante compostelán José Caamaño Lojo e de Laura García Doeste, que decidiu casar nesa preciosa paisaxe co mozo de Oroso, pero funcionario da sucursal en Ordes da Caixa de Aforros de Santiago, Ángel Raña Dafonte.

 

  Bendiciu a unión o párroco don Francisco Lariño Tojo e actuou de mestre de cerimonias o coengo da Colexiata da Coruña doutor Lago Varela, estando a misa de velacións a cargo do arcipreste do Xiro da cidade de Santiago, don Bernardo Louro, que dirixiu aos contraentes unha "emotiva plática" relativa (adiviñádelo?) ao seu novo estado. Foron padriños o maior da Mariña Antonio Lariño Varela e dona Dolores Dafonte, viúva de Raña, mentres as testemuñas foron Amador Espiñeira Pellit, o avogado Jose Lado París e os industriais José Seoane Castro e Domingo Lariño Varela. Representou á lei o letrado de Muros José Fabeiro.

  O banquete tivo lugar na casa da noiva. Na lúa de mel percorreron diversas cidades españolas. Ao seu regreso viviron en Ordes onde estiveron moitos anos e onde naceron os seus tres fillos: Loló, José Ángel e César. Logo establecéronse en Oroso onde Ángel morreu no ano 2003 aos 77 anos de idade.

 

  A outra voda tivo lugar na espectacular igrexa parroquial de Vilagarcía de Arousa o sábado 3 de outubro ás 5 da tarde. A noiva era a fermosa Mª Esther Abal Barral, filla de Roberto Abal Vázquez (1902-1989), industrial vilagarcián, e de Camila Barral Blanco (1905-1993), familia que veraneaba habitualmente en Ordes. O noivo era o médico Fernando Concheiro García, o irmán máis novo dos 12 -menos José, xa falecido- que compoñían a familia Concheiro (a rama coñecida como os de Carballo). Tiña 31 anos, cumpridos a principios de agosto, mes no que tivo lugar a pedida de man.

 

  A noiva con "elegante traje de raso y encaje" ía da man do seu pai, mentres o noivo ía acompañado pola súa nai Juana García Mouriño, viúva desde había 30 anos do procurador Pedro Concheiro. O oficiante foi o sacerdote da parroquia don Francisco Chantada Carro que dirixiu aos contraentes unha "sentida plática". Soaron durante a cerimonia os compases do Ave María de Gounod.

  Estendeu a acta matrimonial o xuíz José Samuel Roveres García, presidente da Sala do Civil da Audiencia da Coruña. Asinaron como testemuñas da noiva o avogado Manuel Silva Núñez, o seu irmán Manuel Isidoro que era médico, e os seus primos: o mestre Leopoldo Ruibal Abal, o funcionario do INE Eduardo Miranda Lamas, o tenente Manuel Casalderrey Calvo e o propietario Horacio Gamarra García. Por parte do noivo asinaron o profesor da Facultade de Medicina da USC Ángel Jorge Echeverri, o médico forense e curmán seu Antonio Concheiro Iglesias, o avogado e alcalde ordense Juan Liñares Castro, o industrial compostelán José Gónzalez Criado (esposo da súa irmá María), o médico Bartolomé Burguera García e os seus irmáns Manuel Concheiro, director do Banco Pastor, e Francisco Concheiro, funcionario no mesmo banco.

  Despois da cerimonia os noivos e os seus máis de 300 invitados tomaron unha merenda no Círculo Artístico Mercantil de Vilagarcía e a festa amenizada por unha orquestra durou ata a madrugada.

  A parella saíu de lúa de mel por España e o estranxeiro. Á súa volta establecéronse en Ordes, en Alfonso Senra (a carón da casa da familia Calvo) e tiveron dous fillos, Fernando e Juan Miguel. O matrimonio durou case 40 anos pois Fernando Concheiro morreu en marzo de 1993. Mª Esther continuou vivindo en Ordes.