O Hórreo de Bello

  Na parroquia de Pereira, a uns 250 metros ao sueste da igrexa, áchase este hórreo do século XIX, chamado así por pertencer á familia Bello, a máis rica da parroquia (chegou a ter ata nove caseiros). 

  Nunha casa con tantas terras o hórreo estaba en consonancia, así que o primeiro que chama a atención son as súas grandes dimensións. Mide aproximadamente uns 9 por 4,5 metros e, aínda que hai varios máis longos no municipio, a súa anchura convérteo no de maior capacidade só por detrás do xigantesco hórreo da familia Del Valle da Casa Grande de Parada que ten uns 20 metros de lonxitude por case 6 de anchura (o que aproximadamente veñen sendo 120 metros cadrados de superficie).

  Hórreos de familias ricas do Casal como os Viqueira ou Martínez (Martís) podían albergar 500 ferrados de millo, mentres o de Bello supera os 800 ferrados de capacidade.

   A sustentación máis habitual nos hórreos antigos da comarca son dúas ou tres cepas transversais de pedra miúda, aquí en cambio hai un celeiro (unha base pechada) construído en pedra de bo tamaño e con perpiaños rodeando a porta. O tornarratos é de cantería, corrido, pouco sobresaínte e co seu perfil en talude.

  O corpo principal do hórreo está dividido lateralmente con cinco grandes bloques de granito, que deixan catro claros cerrados con balaústres da tradicional madeira de castiñeiro, reforzados por unha faixa disposta horizontalmente. Os penais teñen dous claros, situándose a porta no do lado sur. Curiosamente non coíncide, como é habitual, coa porta do celeiro que está nun lateral, seguramente porque a escaleira de cachotería impide esta posibilidade.

  O tellado orixinal foi substituído hai tempo por un de fibrocemento a tres augas que deixa un beirado bastante amplo sobre o acceso á cámara.