A familia Bello (Pereira)

  No século XIX e principios do XX practicamente todo o mundo tiña terras e gando, incluso os VIP da vila, fosen médicos, avogados ou empresarios posuían leiras e vacas, só que no seu caso podían permitirse criados ou xornaleiros para traballalas.

  Por suposto fóra da pequena zona urbana había familias campesiñas con grandes cantidades de terreo. Estas familias ricas* tentaban acumular sempre máis terra de forma que buscaban emparentar entre si e procuraban repartir as herdanzas o menos posible.

 Unha desas familias poderosas eran os Bello, os maiores propietarios da parroquia de Pereira, tanto que chegaron a ter nove caseiros. A casa principal, co seu notable hórreo, está a uns 250 metros ao sueste da igrexa parroquial. Alí viviron no século XIX Manuel Bello Pulleiro e a súa muller ? Garaboa Recouso. O seu fillo Antonio Bello Garaboa colaborou economicamente na restauración da igrexa polo que o seu nome aparece na fachada. Casou con Josefa Suárez Señarís, tamén de Pereira,coa que tivo un fillo que herdaría a casa familiar e tres fillas que casaron con membros doutras ricas familias campesiñas dos arredores.

  Manuela Bello Suárez (1864-1956) casou con Andrés Mosquera Uzal (1860-1934) dos Mosqueira da Costa de Poulo co que tería cinco fillos.

  Francisca casou con Jesús Veiras Pérez, o patriarca dos Veiras de Pardiñas (Poulo), co que tivo igualmente cinco fillos.

  Dolores casou para Buscás con José Moar Veiras (1869-1930), da rica familia Moar dos Ramos -tamén emparentada cos Veiras de Pardiñas-, e viviron na casa que hoxe é coñecida como a da Bella da Rúa.

  O herdeiro principal, Francisco Bello Suárez (que por certo tivo en 1909 un pleito coas súas tres irmás e cuñados a causa do testamento), casou con Mª Josefa Pérez Ramos (doutra familia de grandes propietarios, os Peres de Barbeiros) coa que tivo 6 fillos.

  María (1904-1997) casou con Antonio Martínez, descendente doutra gran familia campesiña, os Martís do Casal. Antonio morreu en 1945 a mans dos foucellas cando ía cara ao Mesón cobrar os impostos da feira da Adina. Dos catro fillos do matrimonio o máis coñecido é José Antonio Martínez Bello, o propietario da "Auto-escuela Órdenes" onde aprendeu a conducir gran cantidade da xente do concello.

  Antonio (1906-1984) herdou a casa principal. Do seu matrimonio con Elvira Botana Varela tivo catro fillos, do que o último, tamén de nome Antonio, que non casou é o que permanece na casa.

  Francisco, que cometeu un homicidio na súa xuventude, viviu lonxe e deixou dous fillos. De Manuel Jesús cremos que morreu novo.

  Asunción (1918-2013) casou con Antonio Cañón León (1930-2022), un electricista que reparaba televisores, matrimonio que non tivo fillos.

  Houbo outra filla máis da que non coñezo o nome que casou en Sigüeiro para a casa coñecida como de Rivera da Ulloa e que morreu no parto da súa filla Nieves Rivera. Esta última casou para a casa de Matías de Lavandeira con Pedro Villaverde.

  Por certo que o seu pai casou en segundas nupcias con Mª Veiras Mosquera, filla de Carmen Mosquera Bello (curmá da súa primeira muller, por ser filla de Manuela Bello). Todo quedaba en familia.  

FONTE: Julio Lino Mosquera Ríos.

*   Non eran ricas no sentido que lle damos hoxe de ter unha vida luxosa, pero si vivían con folgura e sen medo aos percances (como unha enfermidade ou a morte dunha vaca) que á inmensa maioría dos campesiños podían arruinalos e deixalos sen nada, converténdoos no que entón se chamaba "os caseteiros" que vivían case nunha choza e gañaban malamente a vida indo ao xornal.