Paseando a un paisano

  En abril de 1928, en plena ditadura de Primo de Rivera, foi nomeado gobernador civil da Coruña Rafael Muñoz Garde, que naquel momento era vicepresidente da Deputación Provincial de San Sebastián (o de chamarse Donosti quedaba moi lonxe) e conselleiro do Banco de Vizcaya.

 Rafael Muñoz tiña fama de ser home afable e de fácil trato. Como lle gustaba moito conducir, a diferenza doutras personalidades non adoitaba levar chofer.

  Nunha das súas viaxes da Coruña a Santiago ou viceversa decidiu parar en Ordes para charlar co alcalde Manuel García Rivas xa que quería informalo do restablecemento dunha feira que fora suprimida o ano anterior.

  Ao saír topouse cuns paisanos e un deles, ao ver o uniforme e o feito de que non houbese ninguén mais no coche, creu que era soamente un chofer da Capitanía Xeral de Ferrol ou de calquera outra institución.

  Así que achegouse a el e ofreceulle unha peseta por levalo ata un lugar que quedaba máis ou menos a tres Km. de Ordes. O gobernador, sen molestarse en aclararlle quen era, seguiulle o xogo recorrendo ao entón omnipresente regateo.

- Una peseta es muy poco para ese trayecto.

- Veña ho. Por tres patacóns vou no castromil.

- Será verdad, pero es que este automóvil es más bonito y va más cómodo, pues va usted solo dentro.

- Pois non dou máis. Se o quere, ben. Senón vostede o perde.

  Vendo tal determinación o gobernador cedeu e convidou a subir ao paisano, ao que levou ata o seu lugar de destino.

  Ao baixarse do coche o paisano buscou na súa faltriquera unhas perras gordas ata reunir traballosamente unha peseta, pero ao ir darllas ao condutor atopouse cunha negativa:

- Lo he pensado mejor y para una peseta no quiero nada.

O paisano non insistiu. Metendo as moedas no peto respondeu:

-"Destonces" moitas gracias e que haia "salude".

  O coche marchou e o paisano foi saudar a uns conveciños que alí había. Un deles preguntoulle:

-E ti, como viñeches co gobernador?

Completamente abraiado o home só foi quen de dicir:

- Pero era o gobernador? O gobernador? Ai miña nai!

  Esta historia (real ou inventada) foi publicada nun par de xornais. En El Eco de Santiago a conclusión final é bastante curiosa (sobre todo polo último adxectivo):

"Esta anécdota refleja la impresión que nos produjo el Sr. Muñoz de ser un hombre asequible, afable y un verdadero demócrata cristiano".

 

  E, de propina, un chiste gráfico "El chiste malo" publicado en El Correo Gallego.