Se hai un feito recente que coñecen todos os
ordenses e do que todos teñen falado algunha vez é, sen dúbida, o caso dos vídeos
íntimos dunha moza da localidade. Por tanto non me estenderei e só darei unhas rápidas pinceladas.
TEMPOS
FELICES
Os primeiros anos do novo milenio foron moi
bos tempos para a maioría da xente. Para a nosa protagonista tamén. Se isto
fose unha película americana estariamos a falar da animadora que sae co
quaterback de fútbol e está preocupada por ser a raíña do baile de fin de
curso. Á nosa moza tamén lle ían ben as cousas. Alta e de boa figura, vivía no
sur da vila cunha familia agradable, tiña boas e populares amigas, un aposto
mozo que xogaba no equipo de hoquei e todo un esplendoroso futuro por diante.
No ano 2004, tendo 21 anos de idade, decidiu
facer unha gravación masturbándose. Posteriormente levaría o ordenador a unha nova
tenda de informática "Ordes Dixital" para que lle instalasen unha
copiadora de discos compactos. Mandou á papeleira o vídeo pero non o eliminou
desta.
Javier MB, empregado que traballaba nesa
tenda, deu co vídeo e fíxolle unha copia que distribuíu entre algún dos seus
amigos de modo privado.
MASCÁNDOSE
A TRAXEDIA
Apareceu o consabido efecto bóla de neve. Os
amigos foron creando novas copias que á súa vez lle pasaron a outros amigos e o
número das persoas que o viron foi aumentando de forma exponencial. Internet estaba nos seus inicios, non había facebook
nin whatsap, pero as gravadoras de CDs vivían unha burbulla.
Nalgúns lugares ata había locais
que alugaban ordenadores con copiadora para que os clientes fixesen os seus
discos piratas (maiormente de música). Neste contexto era inevitable que a
algún "emprendedor" se lle ocorrese a idea de vender ese vídeo. Comentouse que
algún o levou á piscina e cobraba 5 euros por disco. Pero non parou aquí a
cousa: comezou a haber proxeccións do vídeo en casas particulares, nun bar e
ata nas dependencias de Protección Civil. Só
era cuestión de tempo que o coñecera o mundo.
O ESTOUPIDO
Sobre o 5 de agosto do ano 2005 chegou a nova
do vídeo rulante á súa protagonista. O presidente de Protección Civil pasou
unha copia ao seu pai e por amigos comúns deduciron quen fora o primeiro
difusor. O luns, día 8 (unha semana
antes das festas), os seus familiares presentaron unha denuncia por subtracción
e distribución do vídeo íntimo.
Ata ese momento os coñecedores do vídeo eran
moitos aínda que todos dentro dunha franxa de idade xuvenil, pero aí puxéronse
mans á obra as amigas da moza que da noite á mañá empapelaron a vila cuns
rechamantes carteis onde esixían "¡Solidaridad
con Noelia!". Naturalmente os pasmados viandantes preguntabamos quen
demos era esa Noelia e porque necesitaba a nosa solidariedade. De modo que o
que ata ese momento era un secreto a voces agora era coñecido polos 12.000
ordenses.
Aínda quedaba o peor, pois o vídeo sería
subido á Internet e sería visto por milleiros e milleiros de persoas que en
moitos casos deixaban ademais comentarios bastante desagradables.
CONSECUENCIAS
A nosa protagonista puxo boa cara e deixouse
ver durante as festas, pero a súa vida dera un cambio que non tiña volta atrás.
A súa familia quedou moi afectada e ela tamén. Segundo o seu mozo, que declarou
ser o último que coñeceu o asunto, "se non fose pola familia ela teríase
suicidado porque estivo moi mal". Rematou por deixar a vila e só volve a
ela puntualmente. A relación co seu mozo durou outros 5 anos ata que se
separaron.
Doutra banda a tenda de informática viuse
obrigada a pechar, perdida a confianza dos clientes.
O caso fíxose famoso a nivel nacional e
recordo que durante anos se un poñía "Ordes" en Google, a 3ª entrada
xa era sobre Noelia e o seu vídeo.
O XUÍZO
En
xuño de 2014 (9 anos despois!) tivo
lugar o xuízo contra os 18 acusados pola difusión do video. Esta tardanza foi
denunciada pola defensa, pois moitos dos acusados eran agora xente máis ou
menos seria con responsabilidades familiares e non os posadolescentes
descerebrados dunha década atrás.
O primeiro en declarar foi o principal
acusado, o empregado da tenda, que negou que quitara o vídeo do PC e declarou
que o baixou de Internet. O resto recoñeceron a difusión e o visionado do vídeo
pero todos negaron a venda. Afirmaron non saber que o vídeo fora roubado e que
estaban cometendo actos ilegais.
A fiscalía solicitou para a maioría dos
acusados dous anos de prisión por un delito de descubrimento e revelación de
secretos. Para o empregado da tenda solicitou unha pena máis grave, xa que
considerou demostrado que foi a persoa que gravou o vídeo desde o PC a reparar.
A acusación particular elevou esta
petición a 5 anos. Tamén deberon indemnizar á vítima con 24.000 euros.
Un ano despois o Supremo rexeitou os recursos
de 13 dos acusados e confirmou as penas de entre 21 meses (para o empregado) a
7 meses, o que implicaba que ningún dos 15 mozos finalmente condenados pisou o
cárcere.
No hay comentarios:
Publicar un comentario