Sexo, mentiras e CDs

  Se hai un feito recente que coñecen todos os ordenses e do que todos teñen falado algunha vez é, sen dúbida, o caso dos vídeos íntimos dunha moza da localidade. Por tanto non me estenderei e só darei unhas rápidas pinceladas.

 

TEMPOS FELICES

  Os primeiros anos do novo milenio foron moi bos tempos para a maioría da xente. Para a nosa protagonista tamén. Se isto fose unha película americana estariamos a falar da animadora que sae co quaterback de fútbol e está preocupada por ser a raíña do baile de fin de curso. Á nosa moza tamén lle ían ben as cousas. Alta e de boa figura, vivía no sur da vila cunha familia agradable, tiña boas e populares amigas, un aposto mozo que xogaba no equipo de hoquei e todo un esplendoroso futuro por diante.

  No ano 2004, tendo 21 anos de idade, decidiu facer unha gravación masturbándose. Posteriormente levaría o ordenador a unha nova tenda de informática "Ordes Dixital" para que lle instalasen unha copiadora de discos compactos. Mandou á papeleira o vídeo pero non o eliminou desta.

  Javier MB, empregado que traballaba nesa tenda, deu co vídeo e fíxolle unha copia que distribuíu entre algún dos seus amigos de modo privado.

 

MASCÁNDOSE A TRAXEDIA

  Apareceu o consabido efecto bóla de neve. Os amigos foron creando novas copias que á súa vez lle pasaron a outros amigos e o número das persoas que o viron foi aumentando de forma exponencial. Internet estaba nos seus inicios, non había facebook nin whatsap, pero as gravadoras de CDs vivían unha burbulla. 

  Nalgúns lugares ata había locais que alugaban ordenadores con copiadora para que os clientes fixesen os seus discos piratas (maiormente de música). Neste contexto era inevitable que a algún "emprendedor" se lle ocorrese a idea de vender ese vídeo. Comentouse que algún o levou á piscina e cobraba 5 euros por disco. Pero non parou aquí a cousa: comezou a haber proxeccións do vídeo en casas particulares, nun bar e ata nas dependencias de Protección Civil. Só era cuestión de tempo que o coñecera o mundo.

 

O ESTOUPIDO

  Sobre o 5 de agosto do ano 2005 chegou a nova do vídeo rulante á súa protagonista. O presidente de Protección Civil pasou unha copia ao seu pai e por amigos comúns deduciron quen fora o primeiro difusor. O luns, día 8 (unha semana antes das festas), os seus familiares presentaron unha denuncia por subtracción e distribución do vídeo íntimo.

  Ata ese momento os coñecedores do vídeo eran moitos aínda que todos dentro dunha franxa de idade xuvenil, pero aí puxéronse mans á obra as amigas da moza que da noite á mañá empapelaron a vila cuns rechamantes carteis onde esixían "¡Solidaridad con Noelia!". Naturalmente os pasmados viandantes preguntabamos quen demos era esa Noelia e porque necesitaba a nosa solidariedade. De modo que o que ata ese momento era un secreto a voces agora era coñecido polos 12.000 ordenses.

  Aínda quedaba o peor, pois o vídeo sería subido á Internet e visto por milleiros e milleiros de persoas que en moitos casos deixaban ademais comentarios bastante desagradables.

 

CONSECUENCIAS

  A nosa protagonista puxo boa cara e deixouse ver durante as festas, pero a súa vida dera un cambio que non tiña volta atrás. A súa familia quedou moi afectada e ela tamén. Segundo o seu mozo, que declarou ser o último que coñeceu o asunto, "se non fose pola familia ela teríase suicidado porque estivo moi mal". Rematou por deixar a vila e só volve a ela puntualmente. A relación co seu mozo durou outros 5 anos ata que se separaron.

  Doutra banda a tenda de informática viuse obrigada a pechar, perdida a confianza dos clientes.

  O caso fíxose famoso a nivel nacional e recordo que durante anos se un poñía "Ordes" en Google, a 3ª entrada xa era sobre Noelia e o seu vídeo.

 

O XUÍZO

  En xuño de 2014 (9 anos despois!) tivo lugar o xuízo contra os 18 acusados pola difusión do video. Esta tardanza foi denunciada pola defensa, pois moitos dos acusados eran agora xente máis ou menos seria con responsabilidades familiares e non os posadolescentes descerebrados dunha década atrás.

  O primeiro en declarar foi o principal acusado, o empregado da tenda, que negou que quitara o vídeo do PC e declarou que o baixou de Internet. O resto recoñeceron a difusión e o visionado do vídeo pero todos negaron a venda. Afirmaron non saber que o vídeo fora roubado e que estaban cometendo actos ilegais.

  A fiscalía solicitou para a maioría dos acusados dous anos de prisión por un delito de descubrimento e revelación de secretos. Para o empregado da tenda solicitou unha pena máis grave, xa que considerou demostrado que foi a persoa que gravou o vídeo desde o PC a reparar. A acusación particular elevou esta petición a 5 anos. Tamén deberon indemnizar á vítima con 24.000 euros.

  Un ano despois o Supremo rexeitou os recursos de 13 dos acusados e confirmou as penas de entre 21 meses (para o empregado) a 7 meses, o que implicaba que ningún dos 15 mozos finalmente condenados pisou o cárcere.