A movida: os anos 90

 A ERA DO "EPICENTRO"

  Se nos anos 70 triunfaba Órdenes 2000, os 80 foron dominados por Bariloche. En 1989 esta discoteca reinaba sen discusión na noite ordense, acompañada por Tebras, os pubs tradicionais e un par de novas incorporacións como Xanadú á beira do centro médico e sobre todo Bruxas*, que foi o primeiro dos novos pubs sen mesas e con pista de baile chea (aínda que a maioría só nos balanceabamos discretamente sostendo a copa).

  A movida era potente pero estaba circunscrita a Ordes e concellos veciños. Si, había xente de Santiago, Coruña e outros lugares pero era unha pequena porcentaxe, igual que había xente de Ordes que ía a outros lugares de cando en vez.

 

 O que ninguén sabía é que estaba a punto de ocorrer un descomunal terremoto. Os empresarios Manuel López Cernadas de Présaras e o nativo José Vázquez Becerra fixéronse cargo do local de Órdenes 2000. Sen apenas cambios abriron o 9 de febreiro de 1990 e o éxito foi total desde o primeiro momento. O que un par de anos atrás fora unha decadente sala de festas agora era "lo último" en macrodiscotecas. O seu novo nome: LP45.

 

  E ese éxito medrou semana a semana, tendo progresivamente máis xente. En ocasións eran tan longas as colas para entrar que só deixaban pasar 10 persoas de cada vez cando outros clientes saían. En 1997 LP45 cambiaría a un novo local propio apenas a 50 metros do antigo (que hoxe é o Eroski Center), local con 10 metros de altura, dúas plantas e varias salas con distintos tipos de música e ata una zona VIP. O cambio non a afectou  para nada e LP seguiu a súa marcha triunfal.

  A gran prexudicada foi Bariloche que languideceu un tempo ata que pechou mentres Tebras seguiu circunscrita ás últimas horas da noite.

 

  Pronto empezaron a aparecer moitos novos locais aproveitando ese privilexiado emprazamento que ofrecía o Campo da Feira coa súa gran superficie de aparcamento e a multitude de clientes, principalmente atraídos por LP, pero tamén dispostos a beber e a gastar noutros lugares. Naceu en 1991 O Matadeiro, que tiña dúas mozas de empresarias, e que pronto cambiaría de donas e de nome converténdose en Carpe diem*, un dos lugares máis alternativos. Na Rúa do Muíño aparecen o Papaluz (1992), Desórdenes, Bambú... e a clientela continuaba aumentando, así que seguiron nacendo intermitentemente outros locais tanto na Rúa do Muíño (A Bolera, o Tahití de Carlos Souto*) como na Rúa da Feira (Cervecería Zentrum, La Cabaña del tío Bob, Barmacia, Alta Tensión, Acero -este último foi o máis grande cos seus 540 m²-, Aqua...).

  Había algúns que non tiñan éxito, entón pechaban e ao pouco tempo volvían a abrir con outro empresario e outro nome.

  Así ata chegar aos 22 pubs (e moitos bares que tamén acompañaban) a finais dos 90. Segundo un traballador hostaleiro daquela época: "Los pubs eran los mejor decorados y cuidados de la provincia junto con los de Carballo y Laracha, pero a estos iba el pijerío coruñés y los porteros a veces se ponían tontos con la imagen. Los pubs de Ordes estaban muy bien montados con acero, madera, diseño, insonorización y buenos equipos de sonido".

  Ordes era ideal para esa gran movida, unha localidade céntrica na provincia cunha morea de locais concentrados en torno a unha enorme praza con fácil aparcamento, sen mala fama, sen grandes pelexas nin roubo de vehículos, en fin con "bo ambiente". Así que non é extraño que os sábados normais houbera 10.000 persoas que podían subir a 15.000 en días de festa ou mesmo chegar ás 30.000 nalgunha noite de fin de ano. 

 

  Que era do Mesón mentres tanto?  O ciclón LP barrera a Disil na Silva e a Bariloche en Ordes pero Josfer era incombustible. Nacida en 1975 como sala de festas, soubo adaptarse aos tempos e, a finais dos 80, deixou de contratar orquestras pasando a funcionar como unha discoteca máis. Nos 90 capeou como puido o temporal tendo como día forte os venres (que non funcionaba LP) pero abrindo tamén os sábados. Igual que pasara en Ordes, á súa sombra apareceron establecementos como El Junquito, Escala, Tres, Copeteo e ata un bar con estufa, o Mesón Vello. Os fillos do fundador, José e Fernando Gómez Gómez (con só 24 e 17 anos en 1990), que rexentaban agora o local explicaban a súa capacidade de resistencia: «Cando nos puxeron catro discotecas de golpe na zona tivemos que reaccionar rapidamente. Instalamos un raio láser dos mellores que había en Galicia. Custounos sete millóns de pesetas pero pasamos de non ter a ninguén a meter mil persoas pagando entrada» (naqueles tempos o prezo das entradas, con consumición, era de 700 pesetas para os homes e de 600 para as mulleres). Tamén eran moi críticos cos pubs: «Son os parásitos das discotecas. Nós traemos actuacións ou sorteamos un millón de pesetas. Eles non arriscan nada. Os clientes veñen atraídos pola discoteca, pero logo marchan a percorrer os pubs, que por enriba non cumplen os horarios e pechan ás sete, despois de nós, que temos que facelo ás cinco». 

 

  A finais dos 90 o panorama da movida ordense era luminoso pero xa se albiscaban algunhas nubes no horizonte. A principios da década cando ían nacendo os locais, cada un aportaba algunha novidade. Había distintos ambientes que cubrían gustos variados. Coa masificación, buscando gañar máis diñeiro, foron uniformizándose e dirixíndose só á clientela maioritaria e máis nova. Desapareceron moitas mesas e os lugares máis tranquilos, aumentou o volumen do son e a porcentaxe de música "chunda chunda".

  Se algún xa se cansara de escoitar centos de veces "What is love" ou "The Rhythm of the Night", a cousa empeorou nos últimos 90 coa "Barbie girl" de Aqua ou "We Like The Party!" de Vengaboys xunto con outras moitas insufribles cancións que aparecían nos Boleros Mix e recopilacións similares. Si, foron oídos moi castigados os daquela época ... e o que lles viña enriba!

  O cambio de local de LP foi visto por algúns como o inicio da decadencia da movida ordense en canto a calidade. A finais da década só había dous lugares realmente distintos: O Manisero coa súa música latina e La Cabaña del tío Bob ofrecendo reggae. O resto era todo máis ou menos o mesmo. Pero a xente continuou multiplicándose e enchendo Ordes durante outros 10 anos máis, tempos de movida descontrolada.

 

* Bruxas: Patrocinou e deu nome a un notable equipo de fútbol-sala nos anos 90.

  Carpe diem: Aínda cambiaría outra vez de nome, chamándose O Badulake.

  Carlos Souto García (1955-2007).