Joaquín Andrade Orza

   Joaquín Andrade Orza naceu no ano 1889 en Santiago no seo dunha distinguida familia compostelá. Os seus pais eran Jesús Andrade Portas (1863-1939) e María Portas Cereijo (m.1931), que tiveron dous fillos: Joaquín e Carmen. Esta última casaría en 1924 con Fernando Meléndez García, oficial do Banco de España en Madrid.

 Joaquín sentiu a vocación relixiosa e ingresou na Universidade Pontificia en 1908, aos 19 anos. No ano 1915 obtivo unha bolsa de graza (beca de gracia). En 1918 foi nomeado presbítero e xa en outubro conseguiu o seu primeiro destino como ecónomo de Muxía, cargo que só desempeñou ata decembro cando foi nomeado mordomo do Seminario. No ano 1922 acadou o doutorado en Dereito canónico e en xullo de 1927 a cátedra de latín, sendo un dos profesores máis novos da Universidade Pontificia. En setembro de 1929 tivo a honra de inaugurar o novo curso escolar cun celebrado discurso sobre "La evolución histórica de la lengua latina".

 

  Non comezou con bo pé a década dos 40, porque en 1941 sufriu unha delicada intervención cirúrxica da que se restableceu plenamente. En 1943 foi proposto polo Conde de Altamira como párroco de Ordes.

 

 A súa primeira misa na vila foi en febreiro de 1944, ocasión na que o acompañaron numerosos sacerdotes compañeiros do Seminario. A súa primeira disertación aos fregueses ordenses foi sobre a expresión "Pax vobis" (moi axeitada ao momento). A súa figura delgada, menuda, con gafas e a súa gran cultura e distinción tan alonxadas do anterior párroco, don Ramón Mosteiro Ferro, causaron unha grata impresión na vila. De feito ata logrou ter unha boa relación coa familia Concheiro García, notoriamente de esquerdas.

  Ese mesmo mes de febreiro presidiu a Festa da Árbore e iniciou una recadación de fondos para o arranxo da igrexa parroquial. Acadada unha boa cantidade, as obras tiveron lugar no verán.  

  En maio dese mesmo ano o arcebispo Tomás Muñiz Pablos tamén lle concedeu a dignidade de arcipreste de Berreo de Arriba. Estivo en Ordes uns doce anos.

 

  En 1956 deixou a vila para iniciar unha nova etapa na súa vida. Foi nomeado coengo da R.E.I. Colexiata da Coruña, posto que desempeñaría longos anos nunha cidade na que viviría ata a súa morte. Esta tivo lugar o 16 de marzo de 1984 con 94 anos. Os seus restos repousan no cemiterio de San Amaro (A Coruña).