As casas tradicionais da comarca de Ordes eran
similares ás de toda a zona rural da provincia coruñesa.
As edificacións estaban formadas por un
núcleo inicial que constaba sempre de cociña e un par de cuartos, máis as
imprescindibles cortes para o gando. A este núcleo inicial íanselle sumando
elementos auxiliares como o forno, o alpendre, etc.
Aínda que había moitas casas dunha soa
planta, o modelo máis estendido era o da casa con sobrado, que ás veces ocupaba
todo o núcleo central do edificio e outras só o espazo situado sobre as cortes.
No sobrado, de chan feito con táboas de madeira, estaban os dormitorios e ás veces o comedor, no que non era raro que
se almacenasen diversos froitos.
A entrada á vivenda facíase a través dun
soportal cuberto que normalmente se usaba para gardar o carro e os útiles de
labranza e ás veces tamén palla. Con el comunicaban as cortes, o forno e, en
moitas ocasións, unha dependencia na que se preparaba a comida do gando.
Despois pasábase ao interior onde estaban as cortes e a cociña separadas polo corredor,
e ao fondo deste a porta que levaba á eira e ao horto. Ás veces era ao revés e
o soportal era o que daba á eira.
Os muros sustentantes eran de cachotería en
seco e trábabanse a eles os dos distintos corpos acaroados. As cubertas eran de
tella romana e o núcleo central tiña un tellado xeralmente a dúas augas. No
bordo colocábanse pedras grosas para evitar que o aire levantase as tellas.
Un elemento construtivo menos habitual era o
archete, pequeno tellado apoiado nun lintel de madeira crebado que no caso das
edificacións de muros baixos tiña como finalidade lograr a altura suficiente
para un cómodo acceso ao interior da vivenda.
No hay comentarios:
Publicar un comentario