Produción de millo en 2019

  As vacas galegas comen principalmente millo. De feito un animal de alta produción pode chegar a inxerir ata 40 quilos diarios. Tal é a importancia desta gramínea en Galicia que en 2019 sementáronse un total de 68.639 hectáreas de terreo que deron lugar a unha colleita histórica de máis de 2,2 millóns de toneladas de alimento, o 75 % de todo o millo forraxeiro español. Asturias e Cantabria son as seguintes rexións produtoras do estado con 7.081 e 4.817 hectáreas respectivamente. Ségueas Navarra con 2.030, Aragón con 1.981 e Castela e León con 1.934 hectáreas. Estas seis comunidades aglutinan o 85 % de todo o millo forraxeiro español.

   Mundialmente famoso é o Corn belt (cinto do millo), unha franxa no centro dos USA que abarca boa parte dos estados de Iowa, Illinois, Michigan, Ohio, Kansas e Kentucky. Salvando as distancias, en Galicia temos o noso propio "cinto milleiro": os 20 concellos de maior produción forman unha liña que arrinca en Mazaricos e remata na Pastoriza (Lugo). En conxunto dedican ás plantacións de millo máis de 32.000 hectáreas, o 40 %! de toda España.

  O crecemento experimentado por este cultivo nos últimos anos (un 7 % en só doce meses) reflíctese no feito de que en 265 dos 314 concellos galegos xa hai leiras destinadas ao cultivo desta gramínea, sobre a que se sustenta a alimentación das vacas leiteiras. Tanto por superficie como por rendemento o millo é, dende hai anos, o cultivo anual máis importante en Galicia. A pesar dos elevados custos que supón a súa sementeira (arredor de 1.100 euros por hectárea), o rendemento que permite aos gandeiros é enorme. É un alimento imprescindible para as explotacións leiteiras e cada vez máis empregado nas de carne.

A clave: o amidón   Se a soia (o ingrediente principal dos piensos) achega proteína, o millo é a principal fonte de enerxía para as vacas leiteiras. Na espiga atópase o amidón, un hidrato de carbono de gran calidade para manter as funcións vitais dos animais e que, no caso do millo, debe gardar certo equilibrio coa dixestibilidade da fibra que achega o resto do planta.   Os expertos destacan o gran traballo realizado no campo galego que en pouco máis de dúas décadas logrou duplicar as porcentaxes de amidón do millo galego ata situalos por encima do 30 %.   «Nos últimos anos mellorouse moito a calidade das colleitas. Tanto no referente á produtividade das sementes como na forma de conservar o ensilado, aspecto este último tan importante como o propio feito de ter unha boa colleita», apuntan desde o departamento técnico de Dekalb, propiedade de Monsanto, primeiro fabricante mundial de sementes.

  A importancia que ten o millo para o campo galego non só se ve na ración das vacas -a media dunha vaca de alta produción ten 30 quilos de ensilaxe de millo, outros 10 de herba e 10 quilos máis de pienso-, tamén se reflicte no tipo de maquinaria que se utiliza para sementalo e colleitalo.

  A necesidade de realizar estas tarefas coa maior rapidez, precisión e seguridade fai posible que poidan verse polas leiras galegas algunhas das maiores e máis modernas máquinas existentes no mercado. É o caso de colleitadoras con capacidade para procesar máis de tres hectáreas de terreo por hora variando, con só un botón e en cuestión de segundos, o ancho do corte da planta en función das prioridades do agricultor ou do estado de maduración da colleita. O prezo destas máquinas rolda o medio millón de euros, cantidade á que hai que sumar os 300.000 euros que custan moitos dos tractores e remolques que se utilizan para trasladar o gran desde a leira ata a explotación onde se almacena.