Francisco Vilar Nouche

  Francisco Vilar Nouche, máis coñecido como o Chocolateiro, naceu en 1898 (o ano que se perdeu Cuba) no lugar de Recouso, en Marzoa (Oroso). Era fillo de Miguel Vilar Rey e Benita Nouche Gómez, ambos os dous nacidos en 1861. Como tantos outros galegos emigrou, precisamente a Cuba, durante a súa xuventude. Foron uns anos que sempre recordou con agarimo.

  Volveu con algúns cartos e estableceuse en Ordes. A súa 1ª "Fábrica de chocolates" -aproveitando os coñecementos adquiridos en Cuba- instalouna na futura Casa Enrique*, que estaba no que hoxe é a farmacia de Alfonso Senra 139.

  Casou con Carmen García Ródriguez (1907-1979), unha moza da súa parroquia pero do lugar de Cubelo, que tiña un fillo de solteira. Este fillo, Manuel García Rodríguez (1928-1999), que tamén herdou o alcume de chocolateiro, de maior montou a tenda de motos que hai na Rúa dos Lagartos 16.

  O matrimonio tivo unha soa filla en común, Rosa Vilar García.

  Traballadores incansables que non entendían de festas e descansos, o negocio foi vento en popa e cos beneficios Francisco puido mudarse e comprar un terreo case no centro do pobo á rica familia Liñares. Alí instalou a súa segunda "Fábrica de chocolates", un establecemento que non só vendía chocolate: mesturaba fonda (naqueles anos case todos os comercios, fosen do tipo que fosen, ofrecían comidas), quiosco e progresivamente toda unha infinita variedade de artigos (desde souvenirs ata queixo ou grelos) que, xunto cos seus extensos horarios, o fixeron un claro precedente dos bazares chinos actuais.

  Tamén lle comprou o "Oriental Cinema" (o cine que había na Rúa dos Lagartos) aos Liñares. O negocio foi florecente ata os anos 60. Logo foise mantendo ata os primeiros 80 en que abandonou a proxección de películas.

  A voda da súa filla Rosa con Ovidio Prado Iglesias (1927-2005), o primoxénito do coñecido empresario de autobuses Rogelio Prado Carnota, expandiu o negocio cara á mecánica e os tractores.

  Cando pechou o taller de bicicletas de Monteiro, que estaba detrás da cristaleira grande, a diminuta tenda do chocolateiro aumentou ata o seu tamaño actual.

  E detrás de todos eses cambios o único inmutable era a inconfundible presenza de Francisco. Cando entraban na tenda a comprar o tebeo ou cromos despois da misa, os rapaces atopaban a un señor menudo pero terriblemente serio, vestido sempre coa elegancia dos tempos pasados: traxe, chaleco, reloxo de cadea e sombreiro.

  Así pasaron os seus días sen deixar o posto de traballo practicamente ata a súa morte aos 95 anos, un 8 de xaneiro de 1994.

 

  A tenda quedou en mans de Rosa e Ovidio. Na actualidade continúa ela atendendo o negocio. O matrimonio tivo dous fillos: Teresa Prado Vilar, profesora que vive na Coruña, e o prestixioso profesor de Historia da Arte Francisco Prado-Vilar.

 

  * Antonio Enrique Nouche Patiño (1915-1983), que lle daría o seu nome á casa, traballou con el porque era da familia. O seu pai Jacobo Nouche Pena era curmán de Antonio Vilar.