Plantas de flores púrpura

   Sumamente abundantes na nosa comarca son as ericáceas, chamadas así porque o nome científico da maioría das especies empeza pola palabra Erica. En castelán son brezos e en galego reciben múltiple nomes: QUEIROA, queiroga, uz, urce... Son arbustos aínda que non o pareza polo seu pequeno tamaño.

  É difícil para un profano distinguir unhas especies doutras. O carrasco (Erica cinerea) e a carroucha (Erica umbellata) son moi comúns en calquera matogueira sobre chans non encharcados -e Erica cinerea, ás veces, tamén nestes-.

   Outra planta abundantísima é o milicroque ou estalote (Digitalis purpurea). Ten decenas de nomes populares (en Ordes quizais o máis habitual sexa bilitroque) e, sen dúbida, é a preferida dos rapaces, que gozan facendo ruído estoupando a súa corola. Antigamente tiña un uso medicinal contra a arritmia e outras doenzas do corazón, ata que se viu que era demasiado perigosa.

 

 

  Outra planta de flores púrpura é a ervellaca (Vicia sativa), que en castelán recibe os nomes de arveja ou veza. Se pensades que se parece bastante á planta das fabas, estades no certo porque tamén é unha fabácea, pero neste caso está considerada unha mala herba, aínda que nos anos 40 comíase e ata se empregaba como substitutivo do café!

  O Eupatorium cannabinum (cañamazo en castelán), da familia das asteráceas, é unha planta con propiedades medicinais.

 

 

  O cardo máis habitual na comarca é o cardo asneiro (Onopordum acanthium). Tamén é o emblema nacional de escocia, polo que en inglés é coñecido como scots thistle "cardo escocés". Da mesma familia das asteráceas é a planta chamada en castelán cártamo silvestre (Centaurea jacea). En inglés chámanlle brown knapweed "mala herba marrón" e está considerada como unha especie invasora.

 

 

  Os paxariños ou arreitó (Linaria triornitophora) pertence as plantaxináceas e destaca polas súas preciosas flores que teñen un esporón curvado e aguzado. Poden ser de cor púrpura forte pero tamén é fácil que teñan unha cor rosada.

  O mesmo sucede tamén coa campaíña patula (Campanula patula), das campanuláceas -claro-, no que a cor das flores pode variar desde a rosada clara á púrpura forte.

  Tamén podemos engadir ao trevo rubio (trifolium pratense), unha leguminosa moi habitual nos nosos campos.

 

  Para rematar falaremos das viboreiras, plantas moi abundantes das que o seu nome científico empeza por Echium e que pertencen ás boraxináceas. Son habituais Echium vulgare, Echium plantagineum e Echium rosulatum, moi difíciles de distinguir (polo menos para min) e a cor das flores pode oscilar desde a azul clara á púrpura e morada forte.