Estudou no Seminario de Santiago e foi
ordenado sacerdote o 19 de xuño de 1969
en Sevilla, no VII Congreso Eucarístico Nacional. Os seus primeiros anos de
carreira foron na comarca do Xallas, ocupando o posto de coadxutor en Santa
Comba.
O 14 de outubro
de 1970, cando aínda era un mozo de 28 anos, comezaría a súa relación de
case catro décadas coa comarca de Ordes. Foi nomeado ecónomo das parroquias de
Albixoi e Lanzá no concello de Mesía. Máis tarde asumiría tamén as de Vitre
(Frades) e Xanceda onde residiu.
Gran afeccionado ao fútbol (era seguidor
fervoroso do Deportivo, club do que foi socio moitos anos), pronto se enganchou
ao Albilán, o equipo local onde
xogaban moitos mozos das súas parroquias. Don Pedro tamén xogou, foi adestrador e,
cando facía falta, tamén árbitro. Segundo un amigo, neste último labor non era
especialmente bo porque sempre pitaba a favor dos equipos humildes.
En Vitre, ao pouco de chegar, logrou que se
volvera a celebrar, despois de moitos anos de paréntese, a romaría de merendas
que acompañaba á festa relixiosa na honra da Nosa Señora das Virtudes, e que
ano a ano foi acollendo máis xente.
De gran sensibilidade social, don Pedro
Santos tivo un papel imprescindible no desenvolvemento gandeiro da comarca, sendo
un dos fundadores en 1972 da
Cooperativa Central de Frades, entidade que comezou con só 17 socios ata chegar
a case 700 e que nos anos 80 logrou ter a súa propia fabrica de pienso. Nela tamén
exerceu responsabilidades directivas durante moitos anos. Segundo as súas
propias palabras "A nosa filosofía é fomentar a formación de agricultores
e gandeiros, pois o avance real está no
cultural, en cambiar a mentalidade da xente. A venda de produtos faina calquera
almacenista pero o verdadeiramente importante é a formación".
Entre 2004
e 2008 desempeñou o cargo de arcipreste de Barbeiros.
No ano 2009,
despois de media vida na comarca, foi enviado a Bueu en Pontevedra, en teoría
para cubrir unha baixa temporal. No campo das Virtudes, para el tan querido, os
paisanos de Mesía e Frades despedírono cunha homenaxe masiva. Nos anos
seguintes volveu frecuentemente de visita.
En 2010
foi nomeado arcipreste do Morrazo e tamén asumiu a parroquia de Cela. Pero en
marzo de 2015 debeu deixar o traballo por mor dunha enfermidade e regresou a
Muxía, onde aínda vivía a súa irmá Mari Carmen.
Morrería o 21 de novembro de 2016 aos 74 anos de idade. O funeral foi multitudinario
con 50 sacerdotes e numerosos asistentes, entre eles o alcalde de Mesía Mariano Iglesias Castro. Os
seus restos repousan no cemiterio da súa parroquia natal de Ozón.
En abril de 2017 tivo lugar unha homenaxe
póstuma, de novo no campo das Virtudes, onde se descubriu unha placa
conmemorativa na súa honra.
Segundo o sacerdote Juan González-Redondo
"Como párroco sempre se caracterizou pola súa gran humanidade, polo seu
corazón caritativo e entregado ao débil. Cura comprensivo, capaz de conciliar
aos diferentes, foi enormemente apreciado por paisanos e compañeiros".
No hay comentarios:
Publicar un comentario