Aves acuáticas

  Ata os anos 80 do século XX a presenza de aves acuáticas na comarca de Ordes era moi escasa. Isto cambiou cando se erixiu a Central Térmica de Cerceda. Para abastecela de auga construíronse dous encoros, o de Vilasenín (1979) e o de Vilagudín (1981).

  Estas masas de auga de 38 e 162 hectáreas (2 km² de superficie en total) comezaron a atraer unha gran cantidade de aves acuáticas.

  Hoxe é posible ver alí centos de gaivotas especialmente patiamarelas e escuras. Outras especies de gaivotas son menos numerosas (aínda que para un profano son todas moi parecidas e difíciles de distinguir agás a gaivota chorona que é case branca). Fóra da época de cría usan os encoros como lugar de descanso e limpeza da súa plumaxe.

  Da mesma orde que as gaivotas son a avefría que se alimenta de insectos e moluscos, a píllara dourada e o moito menos abundante mazarico.

  Os anátidos ("forma de pato") son tamén frecuentes, especialmente os lavancos e, en menor medida, as cercetas.

  Abundan os mergullóns e son cada vez máis comúns os corvos mariños e as garzas.

gaivota patiamarela	(Larus Michahellis)	gaviota patiamarilla
gaivota escura	(Larus fuscus)	gaviota sombría
gaivota arxéntea	(Larus argentatus)	gaviota argéntea
gaivota cana	(Larus canus)	gaviota cana
gaivota chorona	(Chroicocephalus rudibundus)	gaviota reidora
avefría	(Vanellus vanellus)	avefría europea
píllara dourada	(Pluvialis apricaria)	chorlito dorado
mazarico real	(Numenius arquata)	zarapito real
lavanco	(Anas platyrhynchos)	ánade real, azulón
asubiador	(Anas penelope)	ánade silbón
cerceta	(Anas crecca)	cerceta común
pato cristado	(Aythya fuligula)	porrón moñudo
mergullón cristado	(podiceps cristatus)	somormujo lavanco
garza real	(Ardea cinerea)	garza real
galiñola negra	(Fulica atra)	focha común
corvo mariño	(Phalacrocorax carbo)	cormorán

  O número é algo maior, porque tamén se teñen visto (pero en escaso número) especies como o bilurico ou o pato rabilongo e outras non acuáticas como a andoriña dos penedos, o picafollas ibérico, o miñato queimado e, ocasionalmente, a aguia peixeira.

 

  É difícil facer un catálogo exacto de especies porque as aves son animais moi móbiles que poden establecerse nunha zona (ou marchar dela) en relativamente pouco tempo. Tal feito sucedeu coa rula turca que non existía na comarca antes dos anos 90 do século pasado e que agora é moi abundante.

  Unha especie que está penetrando na comarca é a cegoña. En 2012 unha parella estableceuse en Olas (Mesía). Un veciño do lugar, Manolo Blanco, declarou que logo volveron ano tras ano e confirmou que había tres niños máis noutros lugares. Tamén foron avistadas máis recentemente en Abellá (Frades), en Xesteda e en Andoio (Tordoia) que pode ser o lugar máis occidental de Galicia onde atopalas.

  Contra o que puidese parecer non é o quecemento do clima o que as impulsa, senón fundamentalmente a dispoñibilidade de alimentos. Tampouco é certa a querenza polos campanarios: prefiren árbores ou unha estrutura natural, pero se non a teñen é cando buscan construcións humanas.