A Virxe das Dores

  A imaxe de Nosa Señora das Dores da igrexa parroquial ordense, unha das máis veneradas polos fieis católicos, é de madeira e ten 145 centímetros de altura, brazos articulados e mans xuntas cos dedos entrelazados. Está colocada nunha pequena peaña, tamén de madeira.

  O máis extraordinario da imaxe é a súa orixe, pois procede de Cuba.

  No século XIX a illa caribeña era o destino preferido de miles de emigrantes galegos. Alí residía o matrimonio formado polos melidenses Andrés Pérez Buján e Rosa López (sen 2º apelido) con tres fillos.

  Despois da morte do seu marido, Rosa, que tiña entón uns 36 anos, volveu a Galicia en 1865 e nesta viaxe trouxo catro imaxes relixiosas: a da Virxe das Dores e outras tres de pequenas dimensións -30 cm- de San Antonio de Padua, a Virxe do Carmen e un neno Xesús. Actualmente son propiedade da súa bisneta Carmen Vilariño Pérez.

  Rosa casou en segundas nupcias con Domingo Rodríguez Cid, capataz de legoeiros, con quen tivo tres fillos máis. Morreu en Ordes en 1913 con 84 anos de idade.

  A imaxe que regalou á igrexa tiña en orixe un único puñal atravesando o seu corazón. A finais dos 60 foi substituído por un corazón de prata con sete espadas cravadas que fan referencia ás "sete dores" (sete episodios na vida de Xesús que a fixeron sufrir).

  Pola súa expresividade e fermosura a imaxe pronto foi obxecto de gran devoción. 

 Coas obras de ampliación da igrexa entre finais dos 50 e 1962, sendo párroco don José Fernández Fuentes, colocouse na nave da esquerda un altar, con retablo unido, onde se puxo a imaxe e onde permanece desde entón.

  Varias "camareiras" fóronse sucedendo no coidado e adorno da imaxe e do retablo. Desde 1930 foron Purificación Viqueira (muller de Domingo A. Moar Veiras), Julia Santos Bermúdez, Belia Fernández Fuentes (a irmá do párroco) e Mª Josefa Calvo Abeijón. Esta última comezou arredor de 1970 e desempeñou ese labor ata 1995, ano en que se creou a confraría.

  A procesión do Venres Santo coa imaxe da Virxe das Dores celébrase en Ordes (como noutros moitos lugares) desde hai moito tempo. Durante os anos da República e Guerra Civil foi afectada polas tensións políticas, pero na posguerra foi sempre bastante concorrida. O 28 de marzo de 1995 creouse a confraría (primeiro Cofradía de Nuestra Señora de la Soledad e agora Cofradía de Nuestra Señora de los Dolores y la Soledad) cuns 60 membros, sendo o seu presidente José García Barreiro. Desde entón a procesión gañou participantes e aparato e a confraría membros. Hoxe xa son ao redor de 350.

  En 2007 os confrades compraron unha coroa de prata para a imaxe. De aí xurdiu a idea de solicitar en 2008 ao Papado romano a autorización para a súa coroación canónica.

  Un par de anos despois na Semana Santa de 2010 -o 30 de marzo- tivo lugar, presidida polo arcebispo de Santiago Monseñor Julián Barrio, a solemne cerimonia de coroación canónica da Virxe (recoñecemento de Roma que só tiñan 8 en Galicia). Ademais mostráronse ao público as obras de amaño da igrexa e unha nova imaxe, un Cristo Xacente, para engadir á procesión.