Eleccións na Restauración

  A restauración borbónica caracterizouse pola novidade de contar cunha alternancia de poder pacífica entre os dous partidos dinásticos, conservador e liberal, mediante un sistema baseado nun sistemático fraude electoral.

  Este curioso sistema funcionaba así:

- O partido no goberno entraba en crise e cedía o poder ao outro partido.

- Este, agora no goberno, convocaba eleccións nas que, non só gañaba, senón que arrasaba, pasando normalmente do 60 % de deputados totais.

- Dous ou tres anos despois volvía comezar o proceso.

  A partir de 1890 o sufraxio deixa de ser censitario e pasa a ser universal (pero só masculino), isto, que en teoría debería dificultar o fraude non supuxo na práctica ningún cambio.

  Antes das eleccións o ministro de gobernación decidía que deputados (os seus e os do partido opositor) gañarían en cada distrito. Este proceso bastante complicado porque había moitas faccións e había que conciliar moitos intereses en xogo, denominábase "encasillado". Logo daba as instruccións aos gobernadores civís e estes, á súa vez, aos alcaldes e caciques locais. Os caciques por diversos métodos encargábanse de que o candidato oficialista saíse elixido. Podedes ver isto con máis detalle neste divertido enlace con moitas caricaturas da época.

ELECCIÓNS NA RESTAURACIÓN

  A nivel xeral o sistema funcionaba, aínda que en ocasións podía haber sorpresas nalgún distrito (como foi o caso do noso en 1905). Aquí tedes os deputados que foron elixidos en Ordes nas distintas eleccións da restauración. De todos eles, só un, Saturnino Aller, era nativo da zona. O resto eran deputados "cuneros" (aínda que Alfonso Senra visitounos numerosas veces).

  "Art. 29" (artículo 29) refírese a que o deputado foi elixido automáticamente por ser o único que se presentou no distrito nesas eleccións.