Adolfo Pérez Graña

  Un dos máis descoñecidos personaxes de Ordes (basicamente porque emigrou bastante novo) foi o artista e artesán Adolfo Pérez Graña.

  Adolfo naceu en Ordes o 3 de decembro de 1917. Foi o cuarto fillo do matrimonio formado polo reloxeiro Manuel Pérez Rivas e Aurora Graña Blanco. Foi un home inquieto e inconformista, cun carácter nada fácil porque era perfeccionista ata a esaxeración.

  Dos 4 aos 6 anos viviu na maquía de Leira cos seus avós e tíos, época na que foi moi feliz e sempre lembrou con agarimo, incluídos aos criados da súa familia, Blas e Laureano. De novo en Ordes, xa con sete anos, comezou a aprendizaxe do oficio de xoieiro no taller do seu pai fóra das horas de colexio. 
  Aprendeu a soldar, limar e axustar. Confeccionaba encendedores, pendentes e aneis pero o que máis lle gustaba era a arte da talla para o que usaba un desparafusador afiado por ambos os dous lados.

  Aos 12 anos decidiu que non quería ser reloxeiro. O seu pai tróuxolle un banco e ferramentas de carpinteiro, esperando que cambiara de opinión, pero non contaba coa teimosía de Adolfo que tiña decidido que ese sería o seu camiño. Aos 14 deixou o colexio do mestre don Nicolás por quen sentía unha gran admiración. Marchou a Santiago onde estivo en varios talleres e asistiu por algún tempo á Escola de Artes e Oficios.

  En perpétuo movemento, marchou para a Coruña e durante a época da guerra, con 22 anos, gañaba o soldo máximo no seu taller. Cambiou ao dun prestixioso artesán húngaro para perfeccionarse pero tivo que deixalo aos tres meses porque o seu pai estaba enfermo terminal e os seus irmáns no exército.

  Como a reloxería non era o seu, saudou con alegría o momento no que Manuel, o seu irmán maior, se fixo cargo dela. Posteriormente Manuel estableceríase na Coruña e o negocio remataría nas mans de Alfonso Pérez Graña, o 3º varón da familia.

  Así, en 1942, iniciou a 2ª fase (a máis importante artisticamente) da vida de Adolfo. Emigrou a Oviedo onde estableceu o seu obradoiro e alí casou e tivo 6 fillos.

  Comezou a tallar pezas que presentou ás diversas exposicións. Acadou varios primeiros premios con obras talladas en madeira e marfil. Casado e xa con dous fillos tamén asistiu a clases de talla artística de metais na Escola de Artes e Oficios facendo catro cursos en dous anos e sendo o primeiro desa promoción.

  Foi tamén o impulsor da creación do Gremio Artesán da Madeira do que foi elixido Mestre Maior. 
  Outro dos honores chegoulle en 1957 cando a Obra Nacional de Artesanía nomeouno "Artesán Ilustre de España".

  A 3ª fase da súa vida comezou pouco despois, no ano 1958. Parece ser que por influencia dun coñecido ou familiar Adolfo decidiu emigrar á capital de Guatemala deixando en España á súa familia á que case nunca volveu a ver.

  Na cidade de Guatemala instalou o seu estudio, ao que chamou "Graña" e continuou coa súa obra. Só un par de anos despois, en 1960, nacionalizouse como guatemalteco.

  Tivo bastante éxito durante 17 anos.

  Sen ningunha razón aparente suicidouse o 23 de xaneiro de 1981, aos 63 anos, disparándose un tiro na sen. O feito sucedeu moi de mañá na pequena oficina anexa ao seu estudio onde tamén apareceu unha carta tirada no chan na que o finado (ou outra man) escribira: "No se culpe a nadie por este hecho...".

  Os 6 empregados que tiña mostraron a súa estrañeza porque a empresa marchaba ben e nada no comportamento do seu xefe lles fixo sospeitar que puidera tomar tan fatal resolución. Doutra banda a investigación policial e o certificado de defunción foron moi chapuceiros polo que na familia sempre quedou a sospeita de que puidese ser un crime.

  En todo caso, moi lonxe do seu Ordes natal (a máis de 8.000 km), rematou a vida de Adolfo Pérez Graña.

FONTE: Antonio Pérez Casas.