Aves rapaces

  Tanto por tamaño (ata 56 cm de longo e 130 de envergadura) como por abundancia, o indiscutible rei dos ceos da comarca é o miñato, facilmente visible moitas veces en cables ou postes da luz axexando pacientemente ás súas presas. Calcúlase que un miñato pode cazar ao ano ata 6.000 micromamíferos, o que o converte nun gran benefactor dos agricultores. Quizais de aí veña o refrán:

Non quero vida nin tratos / con xente espanta miñatos.

  Hai dúas especies do xénero Accipiter na comarca, o azor e o gabián. Ambas as dúas son moi parecidas (lombo de cor gris, peito branco con gran cantidade de pequenas manchas horizontais negras e as patas moi amarelas). Tamén comparten a preferencia por pequenas aves como presas, pero o azor é considerablemente máis grande -uns 20 cm máis longo- o que lle permite atacar a pegas marzas, pombos e mesmo lebres. Por certo que nas dúas especies a femia e algo maior có macho (a do azor pode chegar a ter 58 cm de longo e unha envergadura de 120, mentres o macho queda en 48 e apenas 100).

  O único representante do xénero Circus (en galego coñecidos como rapiñas ou tartarañas e en castelán como aguiluchos), é o máis pequeno -entre 40-46 cm e ata 110 cm de envergadura- e elegante de todos, a tartaraña cincenta, así chamada pola súa cor gris.

  Finalmente o xénero Falco conta con dúas especies de tamaño moi similar -uns 35 cm de longo-, o lagarteiro cuns 75 cm de envergadura e o falcón pequeno que chega aos 80. O primeiro é de cor marrón clara e aliméntase de presas do chan (ratos, toupas, lagartos ...), mentres o segundo, moito máis escuro, ataca a maior variedade de presas e mesmo a morcegos entre lusco e fusco.

azor	(Accipiter gentilis)	azor
gabián	(Accipiter nisus)	gavilán
miñato	(Buteo buteo)	busardo ratonero
tartaraña cincenta	(Circus pygargus)	aguilucho cenizo
lagarteiro	(Falco tinnunculus)	cernícalo
falcón pequeno	(Falco subbuteo)	alcotán europeo

  Na comarca de Ordes hai cinco especies de rapaces nocturnas, pois falta a maior de todas, o bufo (Bubo bubo) cos seus 70 cm de altura. A máis facilmente observable pola súa proximidade ao home é a curuxa que se distingue fortemente das outras especies pola súa cor dourada e branca. O bufo pequeno e o moucho de orellas comparten a característica de ter dous penachos faciais con aspecto de "orellas". O moucho, ave antes tan abundante que en Portugal chámanlle mocho-galego, é o máis pequeno de todos cos seus 22 cm, mentres que a avelaiona é o maior cos seus 40 cm. 
  Todos eles arrastraban unha pésima reputación pois eran consideradas aves de mal agoiro, que ata podían predicir mortes na veciñanza, e por iso temidas e odiadas. Por suposto, nada é certo e, moi ao contrario, son grandemente beneficiosas.

bufo pequeno, mou	(Asio otus)	búho chico
moucho	(Athene noctua)	mochuelo
moucho de orellas	(Otus scops)	autillo
avelaiona	(Strix aluco)	cárabo
curuxa	(Tyto alba)	lechuza