Castro de Uzal (Barbeiros)

   A parroquia de Barbeiros non conta con moitos xacementos arqueolóxicos.

  Na parte norte, nunha zona coñecida como Fonte Vella, ao leste da estación de peaxe da autoestrada e dunha liña de alta tensión, pódense ver os restos dunha medorra de entre 18 e 20 metros de diámetro e unha altura de menos de dous metros. Apréciase unha violación central.

  Ao sur dos Bieites houbo un castro, pero na actualidade está practicamente destruído. Na parte leste, a que está á vista desde a estrada, pódense observar con ollo atento, restos do parapeto ao decatarnos do cambio de cor da terra. Segundo recordaban os veciños máis vellos, era un recinto de forma oval que tiña un alto parapeto que se estendía uns 100 metros de norte a sur. No interior apareceu un fogar, unha pedra tallada rodeada dun círculo de cinzas.

 

  O que si está bastante conservado, dentro do que cabe, é o chamado castro da Devesa ou castro de Uzal, por estar a menos de 800 metros deste último lugar.

  No sueste da parroquia, a menos de 150 metros do río Samo e por tanto practicamente na fronteira coa parroquia de Galegos (Frades) podemos atopar esta testemuña do pasado.

  É un recinto vagamente circular fortificado por un único parapeto que o protexe polo norte, oeste e sur cun foso contiguo. Polo leste hai un gran desnivel xa que é a parte máis próxima ao río. Ten uns 120 metros de norte a sur, mentres que de leste a oeste a lonxitude parece algo menor, arredor dos 100 metros. A súa superficie debe achegarse a 1,3 hectáreas (sobre 20 ferrados).

 

  Na parte noroeste hai unha entrada que podería coincidir coa orixinal. Da a unha especie de sendeiro que atravesa o interior do castro de norte a sur e que vai rematar nunha zona onde o parapeto está desmontado. Actualmente o castro está rodeado de arborado bastante mesto por todas partes, mentres o interior está relativamente despexado pero con zonas completamente inaccesibles con gran cantidade de mato.

  De propina un vídeo de como podedes chegar ao castro de Uzal.