A principios do século XX a masiva emigración
era unha característica común de moitas rexións europeas, pero no caso de
Galicia alcanzaba cifras de escándalo.
Aínda que positiva nalgúns aspectos,
provocaba grandes dramas persoais. Un deles foi o que sufriu unha familia do
concello de Trazo.
O mércores 8 de xullo de 1908 unha mociña que, como tantas outras da época,
traballaba como criada na casa dun labrego acomodado cruzaba por unha leira
cando o seu pé afundiuse un pouco. Sorprendida, decatouse de que a terra estaba
recentemente removida e, picada pola curiosidade, co pau que levaba comezou a
escarvar no chan.
De súpeto botou un berro. Recoñeceu o minúsculo pé
dun bebé! Aterrorizada, foi buscar ao seu amo. Este, despois de ir con ela e
confirmar a veracidade da historia, avisou o máis pronto que puido -ao día
seguinte- ás autoridades.
Alí foron o xuíz de instrución Pérez Ardá, o
forense de Ordes, Antonio Concheiro Rodríguez, e o garda municipal Liñares que
procederon ao levantamento do cadáver.
A investigación foi sinxela. Posto que a
leira era propiedade de Antonia Calviño
Otero, ela era a principal sospeitosa a pesar de que era unha muller de
reputación intachable na súa parroquia. Tiña dous fillos: un neno de 10 anos e unha
nena de 8. Pero o seu marido emigrara a Ámerica sete anos atrás e ficara soa.
Cando chegaron á súa casa, atopárona
gravemente enferma. Era evidente que dera a luz había pouco tempo.
Pero... cometera un infanticidio ou sufrira
un aborto e enterrara ao bebé para tratar de ocultar que mantivera relacións
ilícitas?
Unha vez feita a autopsia, Concheiro
determinou que o bebé nacera vivo pero morrera ao pouco tempo como consecuencia
dunha hemorraxia do cordón umbilical. A nai, apenas sen forzas, soterrouno case
a flor de terra.
Foi detida e levada ao cárcere de Ordes,
bastante enferma. Probablemente iso salvoulle a vida xa que alí tivo atención
médica.
Catro meses despois tivo lugar no xulgado de
primeira instancia de Ordes o xuízo contra Antonia Calviño Otero por inhumación
ilegal. Foi condenada a un mes e un día de arresto maior máis unha multa de 150
pesetas e ao pago da metade das costas. Un alto prezo, pero barato se o
comparamos coa dor de perder un fillo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario